Άγχος. Ένας συχνά, απρόσκλητος επισκέπτης.
Σε κυνηγάει. Σε καταδιώκει. Δεν σε αφήνει σε ησυχία. Βουίζει μέσα στο μυαλό σου σαν ένα ενοχλητικό έντομο που ακούς, όμως δεν μπορείς να δεις.
Τι θα γινόταν αν μπορούσε κανείς να κάνει το άγχος όχι εχθρό αλλά φίλο;
Η σκέψη αυτή ήρθε μέσα από δύο περιστατικά τα οποία έχουν σαν πρωταγωνιστή κάτι που πολλοί θα βρείτε ασήμαντο. Για εμένα ωστόσο αντιπροσώπευε ένα από τους φόβους μου: μια μέλισσα. Για να είμαι ακριβής ήταν δύο διαφορετικές μέλισσες, αυτό όμως δεν έχει σημασία.
Να λοιπόν πως έχει η ιστορία.
Ήμασταν στο αυτοκίνητο με φίλους. Ήταν αργία και είχαμε αποφασίσει ότι ο καλύτερος τρόπος να την εκμεταλλευτούμε θα ήταν μια εκδρομή. Οδηγούσα για αρκετή ώρα όταν άκουσα το χαρακτηριστικό βούισμα της μέλισσας στα αυτιά μου.
Βγείτε όλοι έξω, είπα πανικόβλητος.
Η φίλη μου η Κατερίνα ωστόσο έμεινε ήρεμη. Ακούμπησε προσεκτικά το έντομο και το έβγαλε έξω από το παράθυρο.
Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να της συμπεριφερθείς όμορφα. Τότε είναι φίλη σου.
Αυτό ήταν το πρώτο περιστατικό.
Το δεύτερο έχει πρωταγωνιστή εμένα. Στο ρόλο αυτή τη φορά της Κατερίνας να σπρώχνω μια μέλισσα που είχε μπει στο υπνοδωμάτιο μου προς το παράθυρο.
Κι εδώ είναι λοιπόν η στιγμή που τα λόγια της ήρθαν στο μυαλό μου: Μήπως θα μπορούσαν να κάνω το ίδιο και για το άγχος μου, σκέφτηκα.
Πως μπορείς να κάνεις το άγχος τον καλύτερο σου φίλο
Τι είναι αυτό που αναζητάμε περισσότερο στους φίλους μας αν όχι μία συμβουλή τη στιγμή που την έχουμε ανάγκη;
Και τι είναι αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε προκειμένου να μας είναι χρήσιμη αυτή η συμβουλή αν όχι να χαλαρώσουμε και να ακούσουμε με προσοχή αυτά που έχει να μας ει ο φίλος μας.
Περίμενα έναν φίλο μου για να τον φιλοξενήσω μερικές ημέρες και για να είμαι ειλικρινής με είχε πιάσει αυτό το γνωστό σε πολλούς άγχος που μοιάζει να μην έχει καμία αιτία.
Στο σημείο αυτό αποφάσισα να βάλω σε εφαρμογή την προηγούμενη απόφασή μου. Αυτή που θέλει το άγχος καλύτερο φίλο αντί για εχθρό.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να απαντάω στις ερωτήσεις που ο καινούργιος καλύτερος φίλος μου μου έθετε.
Τι είναι αυτό που σε αγχώνει.
Απλά είμαι αγχωμένος.
Κατάλαβα ότι χρειάζονται πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις.
Είσαι αγχωμένος επειδή δεν υπάρχει αρκετός χώρος στο σπίτι;
Όχι. Δεν είναι αυτό.
Άρχισα ήδη να νοιώθω καλύτερα.
Σε αγχώνει ότι δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο μήπως;
Ούτε αυτό είναι.
Τι είναι αυτό που σου προκαλεί νευρικότητα;
Και η σκέψη ήρθε στο μυαλό μου.
Με αγχώνει ότι η ηρεμία που έχω θα αντικατασταθεί από μια σειρά θορυβώδεις δραστηριότητες.
Αυτό ήταν. Ο εσωτερικός διάλογος με την φωνή που αντιπροσώπευε το άγχος μου είχε καταφέρει να μου δείξει κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει σε ολόκληρη τη ζωή μου. Γιατί αυτό που στην πραγματικότητα με άγχωνε ήταν οι αλλαγές.
Κάνοντας το άγχος τον καλύτερό σου φίλο μπορείς να ανακαλύψεις τους φόβους που είναι κρυμμένοι βαθιά μέσα στην ψυχή σου. Κι αυτό με τη σειρά του είναι το πρώτο βήμα για να καταφέρεις να τους αντιμετωπίσεις.