Μαΐου 2017




Ένας από τους μεγάλους ποιητές της Περσίας [Ρουμί] μας άφησε μια όμορφη ιστορία για έναν εραστή που πήγε και χτύπησε την πόρτα της αγαπημένης του. 

Η κοπέλα, που ήταν ίσως μια μυημένη των μυστηρίων, ρώτησε,

 "Ποιος είναι;"

"Εγώ, ο φίλος σου. Ήρθα να σε δω."

"Στο σπίτι μου μόνο ένας μπορεί να ζει. Δεν έχω χώρο για άλλο άτομο. "

Το αγόρι ξαφνιάστηκε με αυτή τη πολύ ασυνήθιστη απάντηση και έφυγε συγχυσμένο. 

Λίγες μέρες αργότερα, νομίζοντας ότι αυτό ήταν ένα αστείο, πήγε πάλι πίσω στο σπίτι της αγαπημένης του και χτύπησε την πόρτα.

"Ποιος είναι?"

"Εγώ. Ξέρεις ότι είμαι εγώ. Άνοιξε την πόρτα."

"Λυπάμαι, αλλά σου είπα ότι υπάρχει χώρος εδώ μόνο για έναν. 

Δεν υπάρχει χώρος για άλλο άτομο."


Η σύγχυση και ο θυμός του αγοριού του δημιούργησαν άγχος, και έφυγε και πήγε σε έναν σοφό άνθρωπο. 

Είπε στον σοφό τι είχε συμβεί ανάμεσα σε αυτόν και την αγαπημένη του και ζήτησε τη συμβουλή του. 

Ο σοφός άνθρωπος είδε το λόγο για τη πράξη του κοριτσιού, αλλά δεν τον αποκάλυψε σε εκείνον. 

Του είπε να πάει και να σκεφτεί για την απάντησή της, μέχρι να βρει τη λύση στο πρόβλημά του.


Μήνες πέρασαν και το αγόρι δεν μπορούσε να βγάλει το πρόβλημα από το νου του. 

Μια μέρα που καθόταν κοντά σε ένα ποτάμι που έρεε σε μια λίμνη, η ιδέα της ενότητας ήρθε στο νου του. 

Το ποτάμι ενώθηκε με τη λίμνη και έγιναν ένα. 

Δεν υπάρχει χώρος για το ποτάμι και τη λίμνη· υπάρχει χώρος για τη λίμνη ή για το ποτάμι. 

Υπάρχει χώρος για τα δύο μόνο εάν συγχωνευτούν.




Ενθουσιασμένος από αυτή την αποκάλυψη, το αγόρι πήγε στο σπίτι της κοπέλας και χτύπησε την πόρτα.

"Ποιος είναι;" ρώτησε.

"Εσύ!"

Δεν υπήρξε καμία απάντηση - αλλά η πόρτα άνοιξε σιγά-σιγά και το αγόρι έγινε δεκτό μέσα.

 Η κοπέλα ήθελε να τον διδάξει ότι η αγάπη είναι ενότητα και μοναδικότητα και, μέχρις ότου κάποιος το συνειδητοποιήσει αυτό, δεν μπορούν να γίνει δεκτός στη συντροφικότητα.


-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

New Dimensions in Healing


elenastral

Οι δώδεκα σημαντικές γιορτές του λειτουργικού έτους: ο Ευαγγελισμός, η Γέννηση, η Υπαπαντή, η Βάπτιση, η Μεταμόρφωση, η Βαϊοφόρος, η Έγερση του Λαζάρου, η Σταύρωση, η Ανάσταση, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή και η Κοίμηση της Θεοτόκου.

Ευαγγελισμός

23.5 x 18 cm

Γέννηση

23.5 x 18 cm

Υπαπαντή

23.5 x 18 cm

Βάπτηση

23.5 x 18 cm

Μεταμόρφωση

23.5 x 18 cm

 Έγερση

23.5 x 18 cm

Είσοδος

23.5 x 18 cm

Σταύρωση

23.5 x 18 cm

Ανάσταση

23.5 x 18 cm

Ανάληψη

23.5 x 18 cm

Πεντηκοστή

23.5 x 18 cm

Κοίμηση

23.5 x 18 cm





Μια φορά, σε κάποιο χωριό του τόπου μας, ήτανε μια γυναίκα αλανιάρα, που είχε βρωμίσει ούλο το χωριό με τα τερτίπια της. Όμως καθώς λέει ο λαός: «Να ’χα πουτάνας ρίζικό, να ’χα πουτάνας τύχη», ότι και να έκανε η τύχη της μια μέρα άνοιξε μ’ ένα καλό παιδί, χωριατόπαιδο νοικοκυρόπαιδο, που την αγάπησε πολύ και θέλησε να την κάμει γυναίκα του. Αφού τα φτιάξανε και τα βρήκανε μεταξύ τους, κανονίσανε να κάνουνε τον γάμο με τρικούβερτο γλέντι και ταβούλια. Η μάνα του όμως, ψάχνοντας και κουβεντιάζοντας με γνωστούς από το χωρίο της νύφης, έμαθε ότι η μέλλουσα νύφη της δεν ήταν παρθένα και αυτό δεν άρεσε καθόλου στην οικογένεια του γαμπρού και η γκρίνια πήγαινε και εχότανε καθημερινά.
-Τι της ζήλεψες παιδάκι μου; Αυτή την περπατημένη! Όμορφος είσαι, νέος είσαι νοικοκύρης είσαι τι άλλο θέλεις; Του τσιριμόνιαζε τ’ αυτιά η μάνα του.
-Τήρα να την παρατήκεις και να βρεις μια καλή τσουπούλα, ας είναι και φτωχειά. Ευτούνη δεν είναι για το κονάκι μας, διώχτη να πάει στο διάβολο και άκου εδώ: «Το μοναστήρι να ’ναι καλά κι’ από καλογέρους βρίσκουμε»! Του έλεγε και ο πατέρας του.
Ο γιος της, όμως δεν έκανε πίσω με τίποτα, λες και είχε φάει το μαγιοβότανο, απάνου κατ’ απάνου, σώνει και καλά, να την παντρευτεί. Και τι να κάνουν, οι δικοί του; Θα ντροπιαστούνε στο χωριό με την παρθενιά της νύφης, διότι την άλλη μέρα από το μυστήριο να βγάλουνε το ματωμένο σεντόνι το πρωί στην βεράντα τους.
   Αφού είδε και απόειδε η μάνα του ότι δεν κάνει πίσω ο γιος της, δυο- τρείς μέρες πριν τον γάμο, έστειλε το μικρότερο παιδί της να φέρει από το κτήμα τρία- τέσσερα κοκόρια, τάχατις για να τα φάνε στο στρώσιμο του κρεβατιού, την Πέμπτη το βράδυ. 
Το παιδί, πήγε τα έδεσε από τα πόδια, τα κρέμασε στα κολιτσάκια του γαϊδάρου και τα έφερε στο σπίτι. Η πονηρή η μάνα του έσφαξε τους τρεις μεγαλύτερους για το τραπέζι του στρωσίματος του κρεβατιού και τον τέταρτο τον έβαλε στο κατώι μέσα σε μια καπονέρα. Επειδή ο κόκορας, δεν στεκότανε μιας και είχε μάθει στην ελευθερία, χοροπήδαγε και έκανε φασαρία, τότε η παμπόνηρη γριά του φόρεσε μια κάλτσα στο κεφάλι για να μην βλέπει να μην λαλεί και να καθίσει ήσυχα μην τον πάρουν χαμπάρι οι γείτονες. Εν τω μεταξύ τα βράδια του έβγαζε την κάλτσα και του έδινε νερό και φαγητό. Την Κυριακή, το πρωί μετά την Θεία Λειτουργία, έγινε το μυστήριο του γάμου και το γλέντι κράτησε μέχρι αργά το βράδυ. Αργά τα μεσάνυχτα όταν αποσύρθηκε η νύφη με τον γαμπρό για να πάνε στον οντά τους ο γαμπρός ανακάλυψε ότι η νύφη δεν ήτανε παρθένα. Και τώρα τι να κάνει. Βγήκε από τον όντα και όξω περίμενε η μάνα του. 








-Τι έγινε παιδάκι μου είχαμε αίματα;
-Τι αίματα μωρέ μάνα; Αυτή είναι μαθημένη μαστόρισσα.
-Στα λεγα, αλλά εσύ έκανες του κεφαλιού σου. Τρούπωσε πάλι μέσα ρε αχαΐρευτε  και περίμενε.
Ο γαμπρός, μπήκε πάλι στον οντά του και περίμενε, ενώ η νύφη είχε πέσει ξερή για ύπνο. Εν τω μεταξύ, η γριά κατέβηκε στο κατώι για να σφάξει τον κόκορα και με το αίμα του να λερώσουνε το σεντόνι της νύφης, για να ξεπλύνουνε την ντροπή, αλλά για κακή της τύχη ο κόκορας ήτανε ψόφιος μάλλον από το πρωί γιατί είχε παγώσει. Με τις δουλειές, που μπλέξανε, τον είχανε τρουπώσει κάτου από μια καπονέρα και του είχανε βάλει και το σκαλτσούνι στο κεφάλι και φαίνεται να έσκασε.
Τώρα η μαύρη δεν ήξερε τι να κάμει, θα έτρωγε την ντροπή κατάμουτρα. Ανέβηκε πάλι στον οντά και χτύπησε την πόρτα και βγήκε πάλι ο γαμπρός, πάλι αναστατωμένος.
-Τι έγινε μάνα, έκανες τίποτα;
-Τι να κάμω ρε παιδάκι μου; Του πήρε ο διάβολος το λειρί, σήμερα βρήκε να ψοφήσει ο αναθεματισμένος;
-Και τώρα μάνα τι κάνουμε;
-Η άλλη τι κάνει μέσα;
-Κοιμάται του καλού καιρού.
-Τότε περίμενε με εδώ, κάτι θα βρω να κάνουμε. Μπες μέσα στον οντά σου και πάρε σιγά- σιγά το άσπρο σεντόνι της νύφης που έχει στρώσει στο κρεβάτι και φέρτο μου εδώ. Τήρα μη σε πάρει χαμπάρι κουρούνη, καήκαμε!
Μπαίνει μέσα στο δωμάτιό του, ο αχαΐρευτος και μετά από λίγο βγαίνει κρατώντας το σεντόνι άτσαλα διπλωμένο στην αγκαλιά του. Η γριά, το μαζεύει όπως κι όπως και του το δίνει.
-Άκου παιδάκι μου, απόψε το έχει η μοίρα μας, να ξεφτιλιστούμε. Και για να μην πάθουμε τέτοιο ρεζιλίκι και φρίξει το χωριό, πρέπει κάτι να κάνουμε.
-Τι να κάνουμε μάνα;
-Λοιπόν πάρε το σεντόνι στα χέρια σου, κλείσε τα φωτερά σου και ότι κι αν συμβεί μην βγάλεις κακομοίρη μου άχνα, γιατί καήκαμε!. Τ’ άκουσες καλά; Κλείσε το στόμα σου και θα ιδείς πως βρίσκουνε την παρθενιά!
Εκείνος, πήρε το σεντόνι αγκαλιά, έκλεισε τα μάτια του και περίμενε. Η γριά, που το έλεγε η περδικούλα της, χωρίς καθυστέρηση, του γυρίζει μια δυνατή μπουνιά στην μύτη του. Εκείνη, μπούριξε αίματα, και αμέσως βουτάει το σεντόνι και του το βάζει στα μούτρα. Ευτούνος, έβγαλε ένα βαθιό ώχ!, αλλά κρατήθηκε όσο μπορούσε για να μην ακουστεί. Το σεντόνι έγινε κατακόκκινο από τα αίματα. Η γριά, του το κράτησε για αρκετή ώρα στην μύτη του, μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία, και όταν σταμάτησε, του είπε να νιφτεί και να πάει να τρουπώσει πάλενες στο κρεβάτι του και να μην βγάλει τσιμουδιά. Η δόλια γριά, πήρε το σεντόνι και το έβγαλε στο μπαλκόνι της για να το ιδεί η γειτονιά.
Η νύφη, το πρωί που ξύπνησε, όταν είδε το σεντόνι απλωμένο στα ξυλοκάγκελα, τα έχασε. Γύρισε τότε στον άνδρα της και του λέει:



Μάνα του γαμπρού, ,επιδεικνύει περήφανη το σεντόνι-τρόπαιο 

 με νωπά ακόμα τα ίχνη από την "τιμή" της νύφης


-Τήρα και καμάρωνε αντρούλη μου! Η παρθενιά μου, που τόσα χρόνια φύλαγα για τούτη τη μέρα,  όξω στο μπαλκόνι στραβώνει τα μάτια της γειτονιάς μας! Καμάρωνε, καμάρωνε, για τι γυναίκα πήρες!!!
-Μωρή μπαγαμπόντισσα, άμα δεν ήτανε η μάνα μου και αν δεν μπούριζε η μύτη μου, παρθενιά σου, δεν έβλεπε όχι μόνον το σόι, αλλά ούτε και  το χωριό μου!

 Ηλίας Τουτούνης

via




Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ένα προγραμματάκι που πραγματικά με εντυπωσίασε, και είπα να το μοιραστώ μαζί σας.
Πρόκειται για το HTML color v1.4, το οποίο δείχνει τον κωδικό του κάθε χρώματος στο σημείο που βρίσκεται ο δείκτης του ποντικιού!




Είναι πάρα πολύ πρακτικό, κυρίως για δημιουργούς και προγραμματιστές blogs, αλλά και για τον κάθε έναν blogger.
Αν, για παράδειγμα, δείτε σε κάποια σελίδα ένα χρώμα που σας αρέσει, βάζοντας το δείκτη του ποντικιού σας πάνω στο χρώμα, αμέσως εμφανίζεται ο κωδικός του, σε τρεις μορφές. Html, που είναι και ο βασικός για τους bloggers, καθώς και σε RGB και Tcolor. Υπάρχει και μια τέταρτη ένδειξη, όπου δείχνει το ακριβές σημείο της οθόνης, όπου βρίσκεται ο δείκτης του ποντικιού.
Για πιο ακριβή αποτελέσματα, έχει και zoom μέχρι και 8x.
Έτσι, μπορείτε να αποθηκεύσετε τον κωδικό, και να το χρησιμοποιήσετε.

Το προγραμματάκι δεν χρειάζεται καν εγκατάσταση στον υπολογιστή. Είναι μόλις 147 Kb, και τρέχει απ' ευθείας με διπλό κλικ.
Μπορείτε να το κατεβάσετε πατώντας το


Δοκιμάστε το, και είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει.

Πηγές: http://ekabitis-tips-tricks.blogspot.com/



Περὶ ἀγάπης


Ὑπέροχος Ὕμνος τῆς Ἀγάπης
Α´ ἐπιστολὴ Παύλου πρὸς Κορινθίους (ιβ´ 27 - ιγ´ 13)

Ἀδελφοὶ, ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὔς μὲν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι;ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα· καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὀδὸν ὑμῖν δείκνυμι. Αδέλφια μου, εσείς όλοι αποτελείτε το σώμα του Χριστού και είσθε μέλη του, όπου ο καθένας έχει τη δική του θέση. Και πρώτα μεν ετοποθέτησε ο Θεός τους αποστόλους, σε δεύτερη θέση τους προφήτες, σε τρίτη θέση οι διδάσκαλοι. Έπειτα ο Θεός άλλους έθεσε να ποιούν θαύματα, άλλους θεραπείες, άλλους να προστατεύουν τους αδυνάμους και ασθενείς, σε άλλους έδωσε χαρίσματα κυβερνήσεως και σε άλλους χαρίσματα ξένων γλωσσών. Δεν είναι όλοι απόστολοι, ούτε όλοι προφήτες, ούτε όλοι διδάσκαλοι. Δεν είναι όλοι θαυματουργοί, ούτε όλοι θεραπευτές, ούτε όλοι ομιλούν και διερμηνεύουν ξένες γλώσσες. Εσείς επιδιώκετε με ζήλο τα καλύτερα χαρίσματα, και για τούτο το λόγο σας δεικνύω μία οδό ανώτερη:
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. Εάν υποθέσομε ότι ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμη και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη, οι λόγοι μου ακούονται ως χάλκινος κώδωνας ή αλαλαγμός κυμβάλου. Και εάν έχω το χάρισμα της προφητείας και κατέχω όλα τα μυστήρια του Θεού και όλη τη γνώση, και εάν ακόμη έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ όρη, δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτε. Και εάν διαθέσω τα υπάρχοντά μου στους πτωχούς, και εάν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, δεν έχω όμως αγάπη, δεν ωφελούμαι σε τίποτε από αυτές τις θυσίες.
Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Εκείνος ο οποίος αγαπάει είναι μακρόθυμος κι ανεκτικός, είναι καλωσυνάτος, ευργετικός και ωφέλιμος, δε ζηλοφθονεί, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με αλαζονεία και προπέτεια, δεν πράττει άσχημα, δε ζητεί τα δικά του συμφέροντα, δε ερεθίζεται από θυμό και οργή, δε σκέπτεται ποτέ κακό κατά του πλησίον, ούτε λογαριάζει το κακό που έπαθε από αυτόν. Δεν χαίρεται όταν βλέπει να γίνεται αδικία, χαίρεται όμως όταν βλέπει την αλήθεια να επικρατεί. Η αγάπη τα πάντα ανέχεται, στα πάντα εμπιστεύεται, για πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει.
Ἡ άγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθη τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμουν· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ έπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. Η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει αλλά μένει πάντοτε ισχυρή: τα χαρίσματα είτε είναι προφητείες θα καταργηθούν, είτε είναι ξένες γλώσσες θα παύσουν, είτε είναι γνώση θα καταργηθεί και αυτή. Διότι τώρα εν μέρει και όχι τέλεια γνωρίζουμε και προφητεύουμε, όταν όμως έλθει το τέλειον, τότε το μερικό και ατελές θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, ως νήπιο μιλούσα, ως νήπιο σκεπτόμουν, ως νήπιο συλλογιζόμουν. Όταν όμως έγινα άνδρας, κατήργησα πλέον εκείνα τα νηπιώδη. Διότι τώρα βλέπομε όπως σε ένα κάτοπτρο θαμπά και μας μένουν ανεξήγητα αινίγματα. Όταν όμως έλθει το τέλειο, θα ιδούμε φανερά και καθαρά, όπως πρόσωπο με πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνον ένα μέρος της αλήθειας, τότε όμως θα λάβω τόσο τέλεια γνώση, όσο με γνωρίζει ο Παντογνώστης.
νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη. Αυτά θα γίνουν, τώρα δε μένουν η πίστις, η ελπίς, η αγάπη, αυτά τα τρία: μεγαλύτερη δε από αυτά είναι η αγάπη.

Ἀπανθίσματα τῆς Ἀγάπης

κατὰ Ματθαῖον, ε´ 44 .
... ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῦς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκώντων ὑμᾶς... ... ἐγὼ δὲ σᾶς λέγω, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, εὔχεσθε πρὸς Θεὸν ἀγαθὰ δι᾿ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σᾶς καταρῶνται, εὐεργετεῖτε ἐκείνους ποὺ σᾶς μισοῦν καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι σᾶς μεταχειρίζονται ὑβριστικῶς καὶ περιφρονητικῶς καὶ σᾶς καταδιώκουν ἀδίκως...
κατὰ Μάρκον, ιβ´ 30-31 .
... καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου, αὕτη πρώτη ἐντολή. καὶ δευτέρα ἐντολὴ αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι. ... καὶ ὀφείλεις νὰ ἀγαπήσῃς Κύριον τὸν Θεόν σου μὲ ὅλην τὴν καρδία σου καὶ μὲ ὅλην τὴν ψυχή σου καὶ μὲ ὅλον τὸν νοῦ σου καὶ μὲ ὅλη τὴν ἰσχύ σου, αὑτὴ εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή. καὶ δευτέρα ἐντολὴ εἶναι αὑτή· νὰ ἀγαπήσῃς τὸν πλησίον σου ὡς τὸν ἑαυτόν σου. Μεγαλύτερη ἐντολὴ ἀπὸ αὐτὲς δὲν ὑπάρχει.
κατὰ Λουκᾶν, στ´ 35 .
... ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε ὑιοὶ Ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστὸς ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηροὺς. ... νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας καὶ νὰ τοὺς εὐεργετεῖτε καὶ νὰ τοὺς δανείζετε, χωρὶς νὰ ἐπίζετε σὲ ἀναπόδοση· καὶ θὰ εἶναι πολλὴ ἡ ἀνταμοιβή σας ἀπὸ τὸν Θεόν· θὰ εἶσθε τέκνα τοῦ Ὑψίστου κατὰ χάρη καὶ θὰ τοῦ ὁμοιάζετε, ἀφοῦ καὶ αὐτὸς εἶναι εὐεργετικὸς πρὸς τοὺς ἀχάριστους καὶ πονηρούς.
Κατὰ Ἰωάννην, ιγ´ 34-35 .
ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾱτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾱς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἔν ἀλλήλοις. Σᾶς δίδω νέα ἐντολή· νὰ ἀγαπᾶτε δηλαδὴ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὅπως ἐγὼ ἠγάπησα ἐσᾶς, ἔτσι καὶ ἐσεῖςνὰ ἀγαπᾶσθε μεταξύ σας. Ἔτσι, θὰ μάθουν ὅλοι, ὅτι εἶστε μαθητές δικοί μου, ἐὰν ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας.
Παύλου πρὸς Ρωμαίους, ιβ´ 18-21 .
εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. Ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν· ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. μὴ νικῷ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν. Ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ σᾶς, προσπαθεῖτε νὰ ἔχετε εἰρηνικὲς σχέσεις μὲ ὅλους. Μὴ ζητῆτε, ἀγαπητοί, νὰ ὑπερασπίζετε τὸν ἑαυτόν σας μὲ ἐκδίκηση, ἀλλὰ δότε τόπο στὴν ὀργή. διότι, καθὼς εἶναι γραμμένο τὴν ἀνταπόδωση θὰ τὴν δώσει ὁ Κύριος. Ἐὰν λοιπὸν πεινᾶ ὁ ἐχθρός σου, τάιζέ τον· ἐὰν διψᾶ, πότισέ τον· διότι, ἔτσι θὰ μαζεύσης στὴν κεφαλή του τύψεις καὶ ντροπὴ πολλή, ὡς κάρβουνα ἀναμμένα. Μὴ νικᾶσαι ἀπὸ τὸ κακό, ὥστε νὰ παρασύρεσαι σὲ ἐκδίκηση, ἀλλὰ νίκα τὸ κακό μὲ τἠν ἀγαθοεργία σου.
Α´ Πέτρου, δ´ 8-9 .
πρὸ πάντων δὲ εἰς τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν· φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν· ἐπάνω δὲ ἀπὸ ὅλα, φροντίσατε νὰ ἔχετε μεταξὺ σας ἀγάπη διαρκῆ καὶ θερμή, διότι ἔτσι ἡ άγάπη θὰ σκεπάσει καὶ θα συγχωρήσει ὅλες τὶς ἁμαρτίες σας· νὰ γίνετε φιλόξενοι, χωρὶς νὰ γογγύζετε.
Α´ Ἰωάννου, δ´ 16 .
Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἀσκεῖ συνεχῶς τὴν ἀγάπη, μένει μὲ τὸ Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς μὲνει μὲ αὐτόν.

Σχόλια στὸν ὕμνο τῆς ἀγάπης

«Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει μέσα του τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εἶναι χαρακτηριστικὰ ὑπέροχη. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ, δὲ ζηλεύει, δὲ φουσκώνει ἀπὸ ἐγωισμό, δὲ θυμώνει, δὲ ζητεῖ τὸ δικό του συμφέρον, δὲ σκέπτεται κακὸ γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἡ ἀγάπη δὲν ξεπέφτει ποτέ, ἀλλὰ θὰ ἰσχύει πάντοτε. Ἡ ἀγάπη θὰ γεμίζει τὶς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὴν παραδέχθηκαν καὶ τὴν ἐφάρμοσαν στὴ ζωή τους. Ἔτσι, ἡ μακαριότητα καὶ ἡ χαρά θὰ εἶναι τὰ σημάδια τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ μέσα στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες τῶν αἰώνων.» (ἀπὸ τὸ σχολικὸ ἐγχειρίδιο «Εὐαγγελικὲς Περικοπὲς» τοῦ Κωνσταντίνου Γρηγοριάδου, σελ. 201, Ἔκδοση 1989, ΟΕΔΒ, Ἀθήνα)
Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ θαυμαστὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Εἶναι ἕνας ὑπέροχος ὕμνος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιὰ τὴν ἀγάπη. Εἶναι ἕνα ἄριστο ποίημα. Περιέχει καταπληκτικὲς ἀλήθειες, ποὺ φωτίζουν καὶ ἐξυψώνουν τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Μόνο ἕνας ἄνθρωπος φωτισμένος ἀπὸ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, μποροῦσε νὰ γράψῃ ἕναν ὕμνο ποὺ περιέχει τέτοιες ἐξαίσιες καὶ σημαντικὲς γιὰ τὴ ζωή μας ἀλήθειες. Ἑμεῖς ἐδῶ θὰ ὑπογραμμίσουμε μόνο μερικές. Ἡ ἀγάπη εἶναι θεῖο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός φανερώνει τὴν ἀγάπη Του, στέλντοντας στὸν κόσμο τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Χωρὶς λοιπὸν τὴν ἀγάπη, δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε, οὕτε νὰ ἐφαρμόσουμε καμία ἄλλη ἀρετή. Στοὺς πρώτους στίχους τοῦ κειμένου ὁ Παῦλος, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, τονίζει ὅτι μπορεῖ κάποιος νὰ ἔχει ὅλα τὰ προσόντα καὶ τὶς ἰκανότητες· ἂν ὁμως τοῦ λείπει ἡ άγάπη, τότε εἶναι ἕνα τίποτε!

Ἀγάπη (ποίημα)

(Ἐμμανουὴλ Δημητροκάλλης, Τρίποδες Νάξου, Αὔγουστος 2001)
Ἀγάπη· δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἀδέρφια μου σκορπᾶτε·
παντοῦ, σὲ φίλους καὶ ἐχθρούς, τοὺς πᾶντες ν᾿ ἀγαπᾶτε.
Ἀγάπη συνανθρώποι μου ἔχετε μεταξύ σας,
πάντα ἀγάπη πλούσια ἂς ἔχει ἡ ψυχή σας.
Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός ὅλος πλημμυρισμένος,
ἀγάπη μᾶς ἐδίδαξε, ἂς εἶναι εὐλογημένος!
Ἀγάπη, πιὸ πολύτιμο στὸν κόσμο δὲν ὑπάρχει,
διώνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὸ ἄγχος καὶ τὰ πάθη.
Ἀγάπη δίδαξε ὁ Χριστός, ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει,
ἀπ᾿ τὴν κακία, τὸ κακό, τὸ μίσος νὰ ἀπέχει.
Ἀγάπη ἀκόμα δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες
καὶ πιὸ πολὺ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη αὐτὲς τὶς μέρες.
Ἀγάπη ζητᾶ ἡ ἐποχή, ἀγάπη κι ὁ καιρός μας
ἂς πάρουμε παράδειγμα τὸν Ἰησοῦ Χριστό μας.
Ἀγάπη ἀδέρφια νἄχετε πάντοτε στὸ πλευρό σας
τότε θα εἶναι ἀνάλαφρος, σὰν πούπουλο ὁ σταυρός σας.
Ἀγάπη κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπέραντη εἶχε
καὶ τόση γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ αὐτὴν κατεῖχε,
ποὺ αἰώνια νὰ κολαστῇ ἔδινε τὴν ψυχή του,
γιὰ προκειμένου νὰ σωθοῦν οἱ ἄσπονδοι ἐχθροί του!
via



  Η γοργόνα και ο κένταυρος



  Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα ζούσε σε ένα όμορφο σπίτι ένα ξεχωριστό κοριτσάκι, η Ευρυάλη, μαζί με τη μαμά, τον μπαμπά και τη μεγάλη της αδελφή.



  Μόνο που οι δυο γονείς είχαν μεταξύ τους διαφωνίες και, αντί να τις λύσουν, χώρισαν σαν πολιτισμένοι απάνθρωποι. 

Πριν όμως και μετά από αυτά τα πολιτισμένα και ανθρώπινα γεγονότα συνέβησαν απολίτιστα και απάνθρωπα με μάρτυρες τα δυο ανυποψίαστα αγγελούδια.

Κάποια στιγμή, αφού το κοριτσάκι δεν αντέχει άλλο τον κόσμο του, αποφασίζει να φύγει από αυτά τα ανθρώπινα και κάνει το μεγάλο άλμα. 

Πέφτει στο νερό και πάει να ζήσει με τα ψαράκια. 

Τότε μεταμορφώνεται στην πιο όμορφη γοργόνα, μισή άνθρωπος και μισή δελφίνι.





Σε μια άλλη γωνίτσα αυτού του πέτρινου κόσμου, ένα αγοράκι με το όνομα Χείρωνας ζει με τη μαμά, τον μπαμπά και την αδερφούλα του. 

Σαν από μαγική συμπαντική σύμπτωση, του συμβαίνουν παρόμοια γεγονότα που του δημιουργούν την ίδια πανίσχυρη ανάγκη να φύγει και να πάει ζήσει με τα ζωάκια του δάσους.

 Έτσι μεταμορφώνεται σε ένα δυνατό κένταυρο, μισός άνθρωπος και μισός άλογο.





Και να που μια σημαδιακή ημέρα, εκεί που ο δυνατός κένταυρος συλλογίζεται αγναντεύοντας το βαθύ γαλάζιο, η όμορφη γοργόνα αναπολεί χαζεύοντας το καφεπράσινο του δάσους.

Κάπου μέσα τις φυλλωσιές, κάπου μες στα κύματα, διακρίνουν ο ένας τον άλλο και αμέσως νιώθουν την έλξη. 

Διακρίνουν ακόμα και από μακριά την ομοιότητα της διαφορετικότητάς τους. 

«Τι ευτυχία! Επιτέλους αυτό που έψαχνα», είπαν. 

«Κάποιος που μπορεί να με καταλάβει!"»

Χωρίς δισταγμό, το αγοράκι με δυο δυνατά σταθερά σάλτα προσγειώνεται στη ζεστή άμμο της παραλίας και το κοριτσάκι με δυο ισχυρά χτυπήματα της ουράς φτάνει στον αφρό της ακροθαλασσιάς. 





Περίεργοι και χαρούμενοι μαζί κάνουν πολύ και γαληνευτική παρέα. 

Επιτέλους ανακούφιση και για τα δυο παιδιά μες στη μοναξιά τους.

Μόνο που σιγά σιγά η διαφορετικότητα που τα ένωσε έγινε ο χειρότερος εφιάλτης.

Εγώ θέλω να πλατσουρίσω στα κύματα κι εγώ θέλω να παίξω σε καταπράσινα λιβάδια, εγώ θέλω να παραβγώ με τα δελφίνια κι εγώ θέλω να τρέξω με άγρια άλογα. 

Εγώ, εγώ, εγώ. 

Εγώ θέλω αυτό, εγώ θέλω εκείνο. 

Εγώ έχω κατακτήσει την απύθμενη άβυσσο κι εγώ έχω κατακτήσει απάτητες κορφές.

Μόνο μια πιθανότητα είχαν, κι ας νόμιζαν ότι βρήκαν την τέλεια λύση. 

Να μείνουν δηλαδή στην ασφάλεια και στη συνήθεια του διαφορετικού και να έχουν σύντροφο.





Κάποιος είχε άλλα σχέδια. 

Ήθελε να τους δείξει ότι, αν δεν αποφάσιζαν να αφήσει ο ένας τα τέσσερα πόδια και ο άλλος την ουρά κι αν όλα αυτά τα εγώ δεν γίνονταν εμείς, θα χάνονταν ξανά στη μοναξιά της μπλε αβύσσου και στο χακί του βουνού, να ψάχνουν για ψίθυρους στη διαφορετικότητά τους.

Είμαι το αγοράκι και έχω πέντε μήνες να φορέσω άλογο. 

Όταν καταφέρω να το πω αυτό, θα μπορέσω ίσως να γνωρίσω κάποια κοπέλα που θα έχουμε και οι δυο ανθρώπινα πόδια και θα φοράμε παπούτσια.



Πνευματικά δικαιώματα
Copyright © Στυλιανού Μάρκος, 2012.
Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος. All rights reserved.

psihologia.gr