28. Κυριακή των Μυροφόρων

Ποιο ευαγγέλιο έχει την Κυριακή;

28. Κυριακή των Μυροφόρων.  (Μάρκου κεφ. ιέ' στίχοι 43-47 και κεφ. ιστ' στίχ. 1-8). · Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το Πάσχα είναι πάνω απ' όλες τις γιορτές και πρώτη απ' όλες τις πανηγύρεις. «Χριστός Ανέστη». Είναι και η τρανότατη απόδειξη πως ο Χριστός είναι ο Κύριος και ο Θεός μας. Η Εκκλησία μετά το Πάσχα διαβάζει εκείνες τις ευαγγελικές περικοπές, που μας παρουσιάζουν τους προσωπικούς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου. Τέτοιοι είναι ο Θωμάς, ο Νικόδημος, ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας, η Μαρία η Μαγδαληνή, κ.ά. Όλοι μαρτυρούν το γεγονός της Αναστάσεως, όπως το έζησαν οι ίδιοι. Έχουν μεγάλη αξία, γι' αυτό και η Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους μετά την Κυριακή του Πάσχα. «Τω καιρώ εκείνω ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ός και αυτός ή προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού. ο δε Πιλάτος εθαύμασεν ει ήδη τέθνηκε, και προσκαλεσάμενος τον κεντυρίωνα επηρώτησεν αυτόν ει πάλαι απέθανε· και γνούς από του κεντυρίωνος εδωρήσατο το σώμα τω Ιωσήφ. Και αγοράσας σινδόνα και καθελών αυτόν ενείλησε τη σινδόνι και κατέθηκεν αυτόν εν μνημείω, ό ην λελατομημένον εκ πέτρας, και προσεκύλισε λίθον επί την θύραν του μνημείου. Η δε Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία Ιωσή εθεώρουν που τίθεται. Και διαγενομένου του σαββάτου Μαρία ή Μαγδαληνή και Μαρία ή του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν. Και λίαν πρωί της μιας σαββάτων έρχονται επί το μνημείον ανατείλαντος του ηλίου. Και έλεγον προς εαυτάς· τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου; και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος· ην γαρ μέγας σφόδρα. Και εισελθούσαι εις το μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. ο δε λέγει αυταίς· μη εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον ήγέρθη, ουκ εστίν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. Αλλ' υπάγετε ειπείν τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν. εκεί αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν. Και εξελθούσαι έφυγον από του μνημείου· είχε δε αυτάς τρόμος και έκστασις, και ουδενί ουδέν είπον. εφοβούντο γαρ». Εκείνο τον καιρό, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, βουλευτής και άνθρωπος με υπόληψη, που και αυτός περίμενε τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε και παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε να πάρει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος θαύμασε ότι απέθανε κιόλας ο Ιησούς, και αφού προσκάλεσε τον αξιωματικό, τον ρώτησε αν είχε πολλή ώρα που πέθανε. Και όταν βεβαιώθηκε από τον αξιωματικό χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ Και ο Ιωσήφ αφού αγόρασε σάβανο και κατέβασε τον Ιησού από το σταυρό, τον τύλιξε στο σάβανο, τον ενταφίασε σ' ένα μνημείο που ήταν σκαμμένο μέσα σε βράχο, και έσυρε μια πέτρα μπροστά στη θύρα του μνημείου. Όταν γίνονταν αυτά, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν και έβλεπαν πού ενταφιάζεται ο Ιησούς. Και όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να έλθουν και να αλείψουν τον Ιησού. Και την αυριανή, που ήταν ή πρώτη ημέρα της εβδομάδας, ξεκίνησαν πολύ πρωί και έρχονταν στο μνημείο, και έφτασαν εκεί με την ανατολή του ήλιου. Και έλεγαν μεταξύ τους· Ποιος θα μας κυλίσει την πέτρα από τη θύρα του μνημείου; Και καθώς σήκωσαν τα μάτια τους, είδαν πως ήταν αποκυλισμένη η πέτρα, και ήταν μια πέτρα πολύ μεγάλη. Και όταν μπήκαν στο μνημείο, είδαν ένα λευκοφορεμένο νέο να κάθεται στα δεξιά και από το φόβο τους τα έχασαν. Και ο νέος τους λέγει· μη τα χάνετε από φόβο· το ξέρω πως ζητάτε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, που τον σταύρωσαν. Αναστήθηκε δεν είναι εδώ· να ο τόπος που τον έβαλαν. Αλλά πηγαίνετε και πέστε στους μαθητές του και μάλιστα στον Πέτρο πως πηγαίνει μπροστά από σας στη Γαλιλαία· εκεί θα τον δείτε, καθώς σας είπε. Και οι γυναίκες βγήκαν και έφυγαν από το μνημείο κατατρομαγμένες και κατασαστισμένες, και από το φόβο τους δεν είπαν σε κανένα τίποτα.  ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ 1. Το Ευαγγέλιο μας διηγείται πρώτα για την τολμηρή πράξη του Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Ήταν άνθρωπος με αξίωμα και μεγάλη εκτίμηση. Είχε όμως μέσα του μεγάλη ευσέβεια που του έδωσε το θάρρος και την τόλμη να ζητήσει από τον Πιλάτο για ενταφιασμό το σώμα του Κυρίου. Η πράξη αυτή του Ιωσήφ είναι πολύ σπουδαία και σημαντική. Αρκεί να θυμηθούμε πως όλος ο κόσμος τότε, άρχοντες και λαός, είχαν ξεσηκωθεί και ζήτησαν το θάνατο του Αναμάρτητου Κυρίου. Ο Ιωσήφ μας διδάσκει πως δεν πρέπει να υπολογίζουμε τι λέγει και τι κάνει ο κόσμος, όταν πρόκειται να εκτελέσουμε ένα χρέος. Υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι, που ντρέπονται πολλές φορές να κάνουν και το σταυρό τους, να πάνε στην εκκλησία επειδή τάχα θα τους κοροϊδεύουν οι άλλοι. Υπάρχουν παιδιά, που ντρέπονται να παρατηρήσουν με καλοσύνη και αγάπη τους συμμαθητές τους, όταν αυτοί λένε κακά λόγια. Στη διαγωγή μας πρέπει να προσέχουμε και να υπερασπίζουμε αυτό που είναι σωστό και δίκαιο. 2. Μετά τον Ιωσήφ έχουμε την τολμηρή πράξη των τριών μυροφόρων γυναικών. Και οι τρεις είχαν μεγάλη αγάπη και αφοσίωση στον Ιησού Χριστό. Για να αλείψουν το σώμα του Ιησού θα έπρεπε να υπερνικήσουν πολλές δυσκολίες και εμπόδια. Έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους άρχοντες, το λαό, τη φρουρά και να κυλίσουν τη μεγάλη και βαριά πέτρα του μνημείου. Δε λογάριασαν όμως τίποτε απ' όλα αυτά, γιατί η ψυχή τους γέμιζε από την αγάπη του αναστημένου Κυρίου μας. Ο Κύριος βράβευσε την ηρωική πράξη των γυναικών. Τις αξίωσε να γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως. Η αγάπη οδήγησε τις μυροφόρες γυναίκες να επισκεφτούν τον τάφο του Ιησού. Η αγάπη τις βεβαίωσε πως ο Χριστός είναι η αληθινή ζωή και ανάσταση. 3. Αυτό το μήνυμα του αναστημένου Χριστού θα μεταφέρουν οι γυναίκες στους μαθητές του Κυρίου και γενικά σ' ολόκληρο τον κόσμο. Ό,τι έκαμαν ο Ιωσήφ, ο Νικόδημος και οι μυροφόρες γυναίκες είναι ομολογία πίστεως και μαρτυρία Ιησού Χριστού. Ας έχουμε λοιπόν και εμείς το θάρρος και την τόλμη να ομολογούμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό για να έχουμε μέσα μας τη χαρά και το φως της Αναστάσεως ίου. Δ' ΔΙΔΑΓΜΑ: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον ηγέρθη, ουκ εστίν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν» Ε' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ «Στις μυροφόρες γυναίκες φώναζε δυνατά ο άγγελος, που βρισκόταν κοντά στο μνήμα και έλεγε: Τα μύρα που φέρατε για να τον αλείψετε αρμόζουν (= ταιριάζουν) στους θνητούς (= σ’ αυτούς που πεθαίνουν). Ο Χριστός όμως μας έδειξε με την Ανάσταση του ότι είναι ξένος με τη διαφθορά. Αλλά τρέξτε να φωνάξετε. Ο Κύριος αναστήθηκε και έτσι προσφέρει σ' όλο τον κόσμο το μέγα έλεος» (Ύμνος της Εκκλησίας μας για τις Μυροφόρες γυναίκες). ΣΤ' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Τι σε διδάσκει το παράδειγμα του Νικόδημου και του Ιωσήφ από την Αριμαθαία; Γιατί η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Μυροφόρων γυναικών; Γιατί οι Μυροφόρες είναι οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως;