2015













Η σκοτεινή όψη της μετανάστευσης 








Ορισμός

Ο ορισμός της εμπορίας ανθρώπων ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Ο ευρύτερα αποδεκτός ορισμός είναι αυτός που χρησιμοποιήθηκε στο «Πρωτόκολλο του Παλέρμο» το οποίο είναι συμπληρωματικό της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στο Διεθνικά Όργανωμενο Έγκλημα.
Σύμφωνα με αυτό το πρωτόκολλο, η εμπορία ανθρώπων (trafficking) σημαίνει την στρατολόγηση, μεταφορά, μετακίνηση, εγκατάσταση ή παραλαβή προσώπων, μέσω απειλής ή χρήσης βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, απαγωγής, δόλου, εξαπάτησης κατάχρησης της δύναμης, κατάχρησης μιας ευάλωτης ή τρωτής θέσης, προσφοράς ή αποδοχής οικονομικού ή άλλου οφέλους ώστε να επιτευχθεί η σύμφωνη γνώμη ενός προσώπου, το οποίο ασκεί έλεγχο ή εξουσία επί άλλου προσώπου με σκοπό την εκμετάλλευση. Η εκμετάλλευση περιλαμβάνει, κατ' ελάχιστο: την εκμετάλλευση της πορνείας των άλλων ή άλλες μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης, την εξαναγκαστική εργασία ή παροχή υπηρεσιών, την διαμόρφωση συνθηκών σκλαβιάς ή παρόμοιων με αυτήν πρακτικών, τη διαμόρφωση συνθηκών δουλείας ή τη λήψη σωματικών οργάνων. 


Εμπορία για εξαναγκαστική πορνεία

Η εμπορία ανθρώπων και ιδιαίτερα γυναικών και παιδιών αποτελούν την πιο σκοτεινή πλευρά των σύγχρονων μεταναστευτικών ρευμάτων. Εδώ θα ασχοληθούμε ειδικότερα με την εμπορία γυναικών για σεξουαλική εκμετάλλευση.
Όταν μιλάμε για γυναίκες θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση
εννοούμε γυναίκες, οι οποίες με την χρήση βίας -σωματικής ή ψυχολογικής- ή δόλου έχουν μεταφερθεί από την πατρίδα τους σε μία άλλη χώρα, όπου εξαναγκάζονται στην πορνεία. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες υποχρεώνονται να εργασθούν είναι συνθήκες δουλείας. 


Ανεξάρτητα από τον τρόπο στρατολόγησης τους, τα θύματα ζουν έγκλειστα υπό καθεστώς δουλείας. Οι εκμεταλλευτές τους, έχοντας αφαιρέσει τα όποια νόμιμα έγγραφα φέρουν, τα εξαναγκάζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους υπό συνθήκες που καταρρακώνουν την προσωπικότητα και εκθέτουν τα άτομα σε σοβαρούς κινδύνους υγείας, χωρίς μάλιστα να τους αποδίδουν τις αμοιβές τους. 0/ συνθήκες-διαβίωσης των θυμάτων δηλώνουν την πλήρη παραβίαση των ατομικών τους δικαιωμάτων και χαρακτηρίζονται από την πλημμελή διατροφή και παρατεταμένη έλλειψη ύπνου (το ωράριο εργασίας είναι εξουθενωτικό, και δεν προβλέπεται η ξεκούραση των θυμάτων), από τακτικούς βιασμούς, ξυλοδαρμούς και εξευτελισμούς προς παραδειγματισμό (όπου αναφέρονται ακόμα και εικονικές ή πραγματικές εκτελέσεις) και από άθλιες συνθήκες υγιεινής (στα θύματα όχι μόνο δεν παρέχεται η κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ώστε να συνέλθουν ακόμα και από εμφανείς τραυματισμούς αλλά τους επιβάλλεται να μην διακόπτουν τις δραστηριότητες τους). Συχνά τα θύματα όχι απλά δεν μπορούν να μιλήσουν την γλώσσα της χώρας στην οποία εκδίδονται αλλά και δεν γνωρίζουν καν σε ποια χώρα βρίσκονται. 


Πώς οι γυναίκες καταλήγουν θύματα εκμετάλλευσης

Η εμπορία γυναικών, είναι αποτέλεσμα τριών παραγόντων: α) της αναζήτησης εκ μέρους των γυναικών μιας ευκαιρίας να μεταναστεύσουν β) της δράσης των κυκλωμάτων δουλεμπόρων, αλλά και μεμονωμένων ατόμων και γ) αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, της ζήτησης στις χώρες προορισμού, από την πλευρά των πελατών.
Η Ιρίνα είναι μια νέα κοπέλα από την Μολδαβία. Για να συνεχίσει τις σπουδές της χρειάστηκε να δανειστεί το ποσό των 1.525 ευρώ από έναν τοκογλύφο. Το χρέος εξαγοράστηκε από τους δουλεμπόρους, οι οποίοι απήτησαν από την κοπέλα να επιστρέψει το χρέος μέσα σε οκτώ μέρες. Καθώς αυτό ήταν φυσικά ακατόρθωτο υποχρέωσαν την κοπέλα να φύγει μαζί τους στη Δύση. Εκεί την εξανάγκασαν να εκπορνευθεί ώσπου να συγκεντρωθούν τα χρήματα για να καλυφθεί το χρέος. [Ιστορία παρμένη από κείμενο της οργάνωσης: ALC (Accompagnement Lieux d' accueil Carrefour educatif et social) 


α) Για μια καλύτερη ζωή

Η απόφαση των γυναικών να μεταναστεύσουν οφείλεται κατά κύριο λόγο στις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στις χώρες καταγωγής τους, αλλά και στην επιθυμία τους για μια καλύτερη ζωή. 


Οι γυναίκες που ζουν στις χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού συγκαταλέγονται ανάμεσα σε αυτούς που ζημιώθηκαν, και μάλιστα με τον δραματικότερο τρόπο, κατά την διαδικασία της οικονομικής μεταβολής. Η εξάπλωση της φτώχειας στο γυναικείο πληθυσμό σε χώρες, όπου η πλειονότητα των πολιτών αγωνίζεται για την οικονομική επιβίωση, είχε και έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Οι γυναίκες πλήττονται σκληρότερα από την ανεργία, την κατάρρευση των κρατικών θεσμών (όπως το δημόσιο σύστημα υγείας, η δωρεάν παιδεία, το συνταξιοδοτικό σύστημα), και γενικότερα τη φτώχεια.

Από τον οδηγό του Ευρωπαϊκού προγράμματος CAT για την δράση, την ευαισθητοποίηση και την κοινωνική αρωγή. 


Οι γυναίκες θύματα εμπορίας μπορεί να είναι - στην ακραία περίπτωση- θύματα απαγωγής ή θύματα εξαπάτησης. Συχνά οι δουλέμποροι δελεάζουν τα υποψήφια θύματα τους με μια θέση εργασίας σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, π.χ. ως baby sitter, σερβιτόρες, χορεύτριες. Η έντονη επιθυμία των γυναικών να μεταναστεύσουν, η έλλειψη εναλλακτικών διεξόδων και πάρα πολύ συχνά η υποχρέωση να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογένειας τους -είτε πρόκειται για γονείς και μικρότερα αδέλφια, είτε για τα δικά τους παιδιά- τις καθιστά ευάλωτες και ανίκανες να εκτιμήσουν τους κινδύνους. 


Η Μαρία δεν μπορούσε να βρει μια δουλειά που θα της επέτρεπε να συντηρήσει το παιδί της και τους γονείς της. Δεν υπήρχε καμία ελπίδα για το μέλλον. Το μόνο που μπορούσε να περιμένει ήταν τη φτώχεια. Πήρε το ρίσκο και υπέγραψε ένα συμβόλαιο με ένα πρακτορείο που της υποσχόταν μια εργασία σαν χορεύτρια παραδοσιακών χορών στην Ευρώπη, Όταν έφθασε στην Ολλανδία τα όνειρα της έγιναν στάχτη. Η θέση εργασίας ήταν ανύπαρκτη και υποχρεώθηκε να εκπορνεύεται σε ένα club. Από το φυλλάδιο ευαισθητοποίησης της οργάνωσης SRTV. 


Σε κάποιες περιπτώσεις, γυναίκες εξωθούμενες από την απελπισία και την έλλειψη οιασδήποτε προοπτικής για αξιοπρεπή εργασία στην χώρα τους αποδέχονται την προσφορά των δουλεμπόρων, να εργαστούν ως πόρνες στην χώρα προορισμού. Στην συντριπτική πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων επιβάλλεται να μιλούμε για θύματα εμπορίας, δεδομένων των απάνθρωπων συνθηκών και του καθεστώτος δουλείας, κάτω από τα οποία προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. 


β) Ποιοι διακινούν τις γυναίκες

Η διακίνηση των γυναικών από μεμονωμένους άνδρες -συχνά αρραβωνιαστικούς ή συζύγους- δίνει όλο και περισσότερο την θέση της στην διακίνηση από οργανωμένα κυκλώματα, με συμμετοχή ατόμων τόσο από την χώρα προέλευσης όσο και από την χώρα προορισμού. Παρατηρείται αυξανόμενη συμμετοχή των διεθνικών δικτύων του οργανωμένου εγκλήματος, τα οποία βρήκαν στον χώρο αυτό μια υψηλού κέρδους και χαμηλού κινδύνου δραστηριότητα. 


γ) Η ζήτηση

Προϋπόθεση της διακίνησης των γυναικών είναι η ζήτηση. Χωρίς την ζήτηση δεν θα υπήρχε και διακίνηση. Η ζήτηση είναι κατ' αρχή συνάρτηση του καθορισμού του ρόλο των δύο φύλων και της κατανόηση του «ανδρισμού»,
όπως αυτά προσδιορίζονται παραδοσιακά στις διάφορες κοινωνίες.

Συνέπειες της εμπορίας γυναικών

Τόσο η αλληλεπίδραση μεταξύ προσφοράς και ζήτησης όσο και η προσπάθεια των εμπόρων να προωθήσουν το "εμπόρευμα" τους με κάθε τρόπο συμβάλλουν στην εντατικοποίηση του φαινομένου, το οποίο έχει πολλαπλώς αρνητικά αποτελέσματα:

α) Αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων, δεδομένου ότι οι διακινητές αναζητούν
συνεχώς νέα θύματα, αφού μπορούν να τα διοχετεύσουν στην αγορά και να
έχουν μεγαλύτερο κέρδος.

β) Αναπτύσσονται νοοτροπίες και συμπεριφορές που αντιτίθενται στον σεβασμό
των γυναικών, είτε αυτές είναι αλλοδαπές είτε ντόπιες.

γ) Εκδηλώνεται η τάση να ταυτίζονται συλλογικά οι μετανάστριες, κυρίως από
συγκεκριμένες χώρες, με τις εκδιδόμενες γυναίκες. Το φαινόμενο αυτό έχει
δυσμενείς επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή των μεταναστριών, όπως π.χ. στην
προσπάθεια τους να βρουν εργασία και στέγη. 


Η Αντιμετώπιση του προβλήματος της εμπορίας στην Ευρώπη

Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, ψηφίστηκαν ειδικοί νόμοι για την αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων και ειδικότερα γυναικών με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι νόμοι αυτοί προβλέπουν τόσο την επιβολή αυστηρότερων ποινών σε όσους εμπλέκονται στην εμπορία και την εκμετάλλευση όσο και την προστασία των γυναικών αυτών.
Τα ευεργετικά μέτρα για τις γυναίκες θύματα συνίστανται στην αναστολή της απέλασης, στην προστασία και στην προσφορά υπηρεσιών στήριξης. Δύο όμως σοβαροί περιορισμοί μειώνουν την θετική συνεισφορά των νέων αυτών νομοθεσιών:

α) Τα πλεονεκτήματα του νόμου είναι συνάρτηση της βούλησης και της δυνατότητας των γυναικών να συνεργαστούν με τις διωκτικές και δικαστικές αρχές. Δηλαδή, από τις γυναίκες ζητείται, ανάλογα με την χώρα, είτε να εμφανιστούν ως μάρτυρες κατηγορίας στην δίκη των δουλεμπόρων είτε να δώσουν πληροφορίες που θα είναι χρήσιμες στις αρχές για την δίωξη συγκεκριμένων ατόμων.

β) Η αναστολή της απέλασης ισχύει έως oτου εκδικαστεί η υπόθεση. Μόνη εξαίρεση αποτελεί η Ιταλία και εν μέρει το Βέλγιο. Στην Ιταλία προβλέπεται η ανανέωση της άδειας παραμονής και μετά την ολοκλήρωση της δικαστικής διαδικασίας, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. 


Η ελληνική νομοθεσία για την εμπορία προσώπων

Το πρόβλημα της εξαναγκαστικής πορνείας συνόδευσε εξ' αρχής την μετανάστευση των γυναικών προς την Ελλάδα. Η διάσταση του προβλήματος ήταν όμως μικρή. Από τα μέσα της δεκαετίας του 90' η εμπορία γυναικών εντατικοποιήθηκε και έγινε πιο ορατή στο Ελληνικό κοινό.
Στην Ελλάδα ψηφίστηκε ο νόμος 3064/2002. Όμως η ουσιαστική εφαρμογή του καθυστέρησε για ένα χρόνο, μέχρι την έκδοση τον Αύγουστο του 2003 του προβλεπόμενου προεδρικού διατάγματος (233/2003).
Ο νόμος 3064/2002 προβλέπει την δίωξη των δουλεμπόρων, την αναστολή της απέλασης των γυναικών που αναγνωρίστηκαν ως θύματα, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης και την παροχή προστασίας και αρωγής σε αυτές από συγκεκριμένες «Υπηρεσίες και Μονάδες Παροχής Προστασίας και Αρωγής», οι οποίες αναφέρονται στο προεδρικό διάταγμα. 


Προβλήματα

Προς το παρόν η εμπειρία από την εφαρμογή του νόμου παραμένει περιορισμένη. Το πρώτο πρόβλημα που εντοπίστηκε αφορά την επίσημη αναγνώριση των γυναικών ως θυμάτων, η οποία γίνεται από τις εισαγγελικές αρχές. Οι εισαγγελείς αρνούνται να προβούν στην αναγνώριση, θεωρώντας ότι ο νόμος είναι ασαφής και δεν τους καλύπτει. Αυτό δημιουργεί προβλήματα και στην Αστυνομία, η οποία, αν και εντοπίζει γυναίκες θύματα εμπορίας, δεν νομιμοποιείται να εφαρμόσει τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου εφόσον αυτές δεν έχουν προηγουμένως επισήμως αναγνωριστεί ως θύματα. 


Θετικές πλευρές

Κάποια ασαφή και αντιφατικά σημεία στον νόμο δίνουν την ελπίδα ότι στην Ελλάδα μπορούν να οδηγήσουν σε μια ευνοϊκότερη για τις γυναίκες-θύματα εφαρμογή της νομοθεσίας σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες: Στον νόμο αναφέρεται ότι τα θύματα μπορούν να παραμείνουν στις οργανώσεις και υπηρεσίες αρωγής για όσο χρονικό διάστημα κρίνει η οργάνωση ότι έχουν ανάγκη από φροντίδα. Ελπίζουμε ότι η ερμηνεία του νόμου που θα επικρατήσει θα είναι αυτή που θα ευνοεί τα θύματα, δηλαδή θα επιτρέπει, αν αυτό παραστεί αναγκαίο, την παραμονή στην Ελλάδα των γυναικών-θυμάτων και μετά το τέλος της δίκης.

Η επιστροφή στην χώρα προέλευσης

Αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι περισσότερες γυναίκες-θύματα έχουν υποστεί βαριές σωματικές και ψυχικές βλάβες ως αποτέλεσμα της βίας, της κακοποίησης, της απομόνωσης και της συστηματικής προσπάθειας των δουλεμπόρων να τις υποτάξουν και να τις καταστήσουν πειθήνιες και δεδομένου ότι στην συντριπτική πλειοψηφία τους θα «επιστραφούν» στη χώρα καταγωγής τους, το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι αν με την επιστροφή μπορεί να εξασφαλιστεί η σωματική, ψυχολογική και κοινωνική τους αποκατάσταση. Οι γυναίκες για να ξεπεράσουν τα ψυχολογικά τους τραύματα δεν χρειάζονται μόνο εξειδικευμένη βοήθεια, αλλά κυρίως πρόσφορες συνθήκες. Κάτι όμως που είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας, αφού οι γυναίκες επιστρέφουν στις ίδιες συνθήκες από τις οποίες θέλησαν να ξεφύγουν και με μια επί πλέον επιβάρυνση, εκείνη του στίγματος της δουλειάς που έκαναν στην χώρα υποδοχής. Δεδομένου ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν κατάγονται από τις πόλεις, αλλά από την επαρχία, στις κλειστές κοινωνίες της οποίας κυριαρχούν οι παραδοσιακές αξίες, έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλο πρόβλημα αποδοχής από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, ακόμη και από την ίδια τους την οικογένεια. 


Μια πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Κοινωνία

Αναμφίβολα η παράνομη διακίνηση και εμπορία γυναικών και ιδιαίτερα η σεξουαλική εκμετάλλευση τους είναι εγκληματικές μορφές βίας και δουλείας, κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεπίτρεπτη προσβολή των γυναικών και στίγμα για την Ευρωπαϊκή Κοινωνία. Είναι διαμετρικά αντίθετες με την ανθρωπιστική και χριστιανική πολιτισμική παράδοση, της οποίας τα κυριότερα στοιχεία είναι ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια του προσώπου, η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Πολιτεία, η Εκκλησία, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, η Κοινωνία των Πολιτών καλούνται και οφείλουν να αντιδράσουν ώστε να εξαλειφθεί ένα φαινόμενο που έχει έντονα τα στοιχεία της βαρβαρότητας.

Μαρίας Παπαντωνίου - Φραγκούλη 


via
Read more »






Επίμονα προβάλλεται σήμερα η ανάγκη για «σεξουαλική αγωγή» των παιδιών μας, στο πλαίσιο μάλιστα της σχολικής τους παιδείας. Όπως σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής μας μάθαμε να ακολουθούμε τυφλά την «πολιτισμένη» Δύση, έτσι και στο θέμα αυτό. Ο φόβος μας είναι πάντα να μην υστερήσουμε απέναντί της. Γι’ αυτό αντιγράφουμε πάντα πρόθυμα τον προβληματισμό και τις μεθόδους της. Επόμενο, λοιπόν, να θεωρούμε απαραίτητο ο «διαφωτισμός» να προχωρήσει και στην προβληματολογία του «γενετησίου ενστίκτου». Βέβαια, το τι διδάσκει η Δύση σχετικά με το ζήτημα αυτό, δεν φαίνεται να θεωρείται πρωταρχικής σημασίας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δύση – και μεις μαζί της, αφού είμαστε κομμάτι της – κλυδωνίζεται σε μια λαίλαπα πανσεξουαλισμού...





Ο «φροϋδισμός» έχει καταστεί κυρίαρχη ιδεολογία στην εποχή μας. Η προτεραιότητα δίνεται στο σεξουαλικό ένστικτο και στην κτηνώδη ορμή. Το ανθρώπινο σώμα κατήντησε υποτιμημένη αξία και αντικείμενο-όργανο ηδονής. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα διαμορφώνεται το περιεχόμενο της «σεξουαλικής» διαφώτισης του ευρωπαίου ανθρώπου. Έρχεται όμως από τα βάθη των αιώνων η φωνή του ουρανοβάμονα και θεόπτη Απ. Παύλου να μας παρουσιάσει την «σεξουαλική αγωγή», όπως (πρέπει να) διδάσκεται στο Σώμα του Χριστού, στο «σχολείο» της Εκκλησίας. Παραθέτουμε το σχετικό κείμενό του:










Το σώμα, ναός του Αγίου Πνεύματος
(Α’ Κορ. 6:12-20)


"Αδελφοί, πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. Τα βρώματα τη κοιλία, και η κοιλία τοις βρώμασιν· ο δε Θεός καιταύτην και ταύτα καταργήσει. Το δε σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι· ο δε Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς εξεργεί δια της δυνάμεως αυτού. Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; Άρας ουν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; Μη γένοιτο! Ή ουκ οίδατε ότι ο κολλώμενος τη πόρνη εν σώμα εστιν; «Έσονται» γαρ, φησίν, «οι δύο εις σάρκα μίαν». Ο δε κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμά εστι. Φεύγετε την πορνείαν. Παν αμάρτημα ο εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματος εστιν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει. Ή ουκ οίδατε ότι σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστιν, ου έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών; Ηγοράσθητε γαρ τιμής. Δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινά εστι του Θεού."



(Μετάφραση: Όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να εξουσιασθεί από τίποτα. Τα φαγητά είναι για την κοιλιά, και η κοιλιά για τα φαγητά· ο Θεός θα καταργήσει και αυτήν και εκείνα. Αλλά το σώμα δεν είναι για την πορνεία· είναι για τον Κύριο και ο Κύριος για το σώμα. Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε και εμάς θα αναστήσει δια της δυνάμεως Του. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο. Δεν ξέρετε ότι εκείνος που προσκολλάται στην πόρνη είναι ένα σώμα μ’ αυτήν; Γιατί θα γίνουν, λέγει, οι δύο μία σάρκα. Εκείνος δε που προσκολλάται στον Κύριο είναι ένα πνεύμα μ’ Αυτόν. Αποφεύγετε την πορνεία. Κάθε άλλο αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος είναι έξω από το σώμα, εκείνος όμως που πορνεύει, αμαρτάνει προς το ίδιο του το σώμα. Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας και το οποίο έχετε από το Θεό, κι ότι δεν ανήκετε στους εαυτούς σας; Έχετε αγορασθεί αντί τιμήματος. Δοξάστε λοιπόν το Θεό με το σώμα σας και το πνεύμα σας, τα οποία ανήκουν στο Θεό.)



Η ρίζα του προβλήματος



Η απάντηση του Παύλου αρχίζει περίεργα, αλλ’ όχι ανεξήγητα, από την κοιλιοδουλεία. Γιατί οι «σαρκικές επαναστάσεις» έχουν ως βασική τους αιτία την γαστριμαργία. Από αυτήν γεννιέται το πάθος της πορνείας. Και ως «πορνεία» νοεί ο Απόστολος, και μαζί του οι Άγιοι Πατέρες μας, όχι φυσικά μόνο τη σαρκική σχέση με κάποια πόρνη, αλλά κάθε χρήση του γενετησίου ενστίκτου για σκοπούς έξω από το θέλημα του Θεού, που είναι η δημιουργία οικογένειας. «Το σώμα του Χριστιανού δεν επλάσθη δια να τρυφά και εκ της τρυφής να πίπτη εις την πορνείαν, αλλ’ επλάσθη δια να ενωθή με τον Κύριον, Ος τις είναι η κεφαλή του» (άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης). Η νηστεία και η χαλιναγώγηση του σώματος, ουσιαστικά στοιχεία της Ορθόδοξης ασκητικής, αυτόν ακριβώς τον στόχο έχουν: να αποφευχθεί η «θεοποίηση» της κοιλίας (Φιλιππ. 3:19), ώστε να μην υποθάλπωνται τα σαρκικά πάθη, που έχουν ως κύρια αιτία την ευζωία και κοιλιοδουλεία/ «Τι δε σαρκός ευπαθούσης, και νεότητι περιφερομένης, αφρονέστερον;» - θα πει ο Μ. Βασίλειος.


Η διδασκαλία του Απ. Παύλου διαρθρώνεται κατά τον ακόλουθο τρόπο:

α’) Πόσοι δεν βλέπουν το σώμα τους ως όργανο ηδονής; Όχι, λέγει ο Παύλος. Το σώμα είναι δημιούργημα του Θεού και δεν πλάσθηκε για τις πορνικές σχέσεις, αλλά για να θεωθεί μαζί με την ψυχή, που είναι άρρηκτα δεμένη μαζί του. Θα αναστηθεί μαζί με την ψυχή, για να ζήσει αιώνια, ή στη «δόξα» του Θεού ή στην θέασή της ως «καυστικού πυρός» (πρβλ. Εβρ. 12:29), που είναι η κόλαση. Γι’ αυτό δέχεται το σώμα μας τη χάρη του Θεού, ώστε να μεταβάλλεται σε «ναό του εν ημίν Αγίου Πνεύματος» αφού βέβαια καθαρισθεί πρώτα από τα πάθη του ο άνθρωπος. Πορεία δόξας είναι η ζωή του πιστού μέσα στο Σώμα του Χριστού. Να, λοιπόν, γιατί είναι πτώση και συντριβή η (οποιαδήποτε) πορνεία. Εκτροχιάζει το σώμα μας, αλλά και όλο τον άνθρωπο από τον αιώνιο προορισμό του.

β’) Τα σώματά μας με το βάπτισμα γίνονται μέλη του Χριστού. Όταν λοιπόν χρησιμοποιούμε τα μέλη του σώματός μας, για να διαπράξουμε οποιοδήποτε κακό, χρησιμοποιούμε μέλη του Χριστού για τη διάπραξη της αμαρτίας μας. Έτσι, κάνουμε τα «μέλη του Χριστού» να αμαρτάνουν. Υπάρχει χειρότερο και φοβερότερο από αυτό; Αν λ.χ. φονεύσω κάποιον, με το χέρι του Χριστού τον φονεύω. Όταν βρίζω κάποιον, με το στόμα του Χριστού τον βρίζω. Όταν αδικών τους γύρω μου, με το χέρι του Χριστού τους αδικώ. Και όταν πορνεύω, με τα μέλη του Χριστού πορνεύω. Αυτή είναι η τραγικότητα και αφροσύνη της «πορνείας»! Αποσπώ τα μέλη μου από το σώμα του Χριστού και τα καταδικάζω σε θάνατο, καθιστώντας τα όργανα της αμαρτίας μου. Μέσα στον αληθινά εκκλησιαστικό γάμο, με το μυστήριο , την πίστη και τη σωφροσύνη του, το ζευγάρι εντάσσει στη χάρη του Θεού και τη σωματική του σχέση, που γίνεται «δια της τεκνογονίας» μέσο σωτηρίας. Έξω από το μυστήριο και τη χάρη του Θεού (και αυτό συμβαίνει σε κάθε άλλο είδος «γάμου») η σωματική σχέση παύει να είναι κοινωνία εν Χριστώ και γίνεται σχέση σαρκική, δηλαδή πορνεία, αποκοπή από το Σώμα του Χριστού, θάνατος.

γ’) Η ουσία της «πορνείας» παρουσιάζεται από τον Απόστολο και από μια άλλη οπτική γωνία. «Δικό μου είναι το σώμα και το κάνω ό,τι θέλω»! Αυτή είναι η πρόχειρη επιχειρηματολογία μας. Όχι, απαντά ο Παύλος. Δεν είναι δικό σας τίποτε, συνεπώς ούτε και το σώμα σας. Δεν ανήκετε στον εαυτό σας. Και ως δημιουργήματα του Θεού, αλλά και για ένα εξ ίσου σπουδαίο λόγο. Σας εξαγόρασε ο Χριστός με ατίμητο τίμημα, το πανάγιο αίμα Του. Είμαστε «εξαγορασμένοι σκλάβοι», κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Δεν είναι δικά μας, λοιπόν τα σώματά μας, αλλά του Χριστού. Περισσότερο δε από κάθε άλλη αμαρτία η πορνεία μολύνει όλο μας το σώμα, σαρκικά και πνευματικά, και ισοδυναμεί με αυτοκτονία.


Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί με τόση αγωνία φωνάζει ο Παύλος; Φεύγετε (τρέξτε να σωθείτε από) την πορνεία! Τη βλέπει να καταδιώκει απειλητικά τον άνθρωπο: Καμμιά αμαρτία δεν μας κυνηγά τόσο, όσο η σαρκική, γιατί είναι ριζωμένη μέσα μας. Παρατηρεί ο Άγ. Γρηγόριος Νύσσης: «... Όταν μορφή πορνική τοξεύη, νώτα διδόναι (να τρέπεσαι σε φυγή)... Κατατοξεύει γαρ κατ’ οφθαλμών η πορνεία, έστι δε των άλλων πονηρευμάτων φοβερώτερον»!



Αναγκαία προϋπόθεση


Γίνεται, λοιπόν, φανερό, ότι η «σεξουαλική αγωγή» στο χώρο της Ορθοδοξίας δεν είναι παρά θεολογία του ανθρώπινου σώματος, μέρος της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας. Δεν πρόκειται, συνεπώς, για μια «επιστημονική» ανάλυση και περιγραφή της σωματικής λειτουργίας ή για ηθικοκοινωνική καθοδήγηση, αλλά για θεώρηση του ανθρώπου μέσα από το πρίσμα της θείας αποκαλύψεως. Μια τέτοια αντίληψη, άρα, για τον άνθρωπο και το σώμα του δεν «διδάσκεται» θεωρητικά, ούτε, πολύ περισσότερο, επιβάλλεται! Εμπνέεται μονάχα στα πλαίσια της εν Χριστώ ζωής και του πνευματικού αγώνα της Ορθοδοξίας. Ο Χριστιανός νέος μαθαίνει κοντά στον Γέροντα-Πνευματικό του να ζει εν Χριστώ, με προσευχή και άσκηση, αγώνα και εγκράτεια, γνωρίζοντας ότι ο στόχος του είναι ο εν Χριστώ δοξασμός του σώματος και της ψυχής του. Αν δεν ισχύει η προϋπόθεση αυτή, δεν είναι περίεργο η διδασκαλία του Απ. Παύλου να απορρίπτεται σαν μύθος.






Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός



Πηγή: "ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ"

Read more »










Αν ρωτήσετε κάποιον πότε ξεκινάει η «μέση ηλικία», η απάντηση που θα πάρετε εξαρτάται από την ηλικία του ερωτώμενου . Για παράδειγμα, οι φοιτητές την τοποθετούν γύρω στα 35. Όσοι όμως βρίσκονται στην ηλικία των 35, έχουν άλλη άποψη. Γι 'αυτούς, η μέση ηλικία ξεκινάει μισή δεκαετία αργότερα, με τα 40 ν' αντιπροσωπεύουν το εναρκτήριο έτος. Πρόσφατα, μια έρευνα που έγινε σε ένα μεγάλο δείγμα Ελβετών, κατέληξε ότι μεσήλικες θεωρούνται εκείνοι που είναι μεταξύ 35 και 53 ετών.


Γι 'αυτούς, η μέση ηλικία βρίσκεται μισή δεκαετία μακρύτερα, με τα 40 ν' αντιπροσωπεύουν το εναρκτήριο έτος. Πρόσφατα, μια έρευνα που έγινε σε ένα μεγάλο δείγμα Ελβετών, κατέληξε ότι μεσήλικες θεωρούνται εκείνοι που είναι μεταξύ 35 και53 ετών.


Όμως, το ακριβές χρονολογικό σημείο το οποίο θα εγγραφεί επίσημα ως "μέση ηλικία" δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που είναι πολύ πιο ενδιαφέρον είναι οι ψυχολογικές αλλαγές που επέρχονται με την έλευση της.


Όλοι έχουμε ακούσει για την επίφοβη "κρίση μέσης ηλικίας, αλλά τι ακριβώς είναι αυτή; Είναι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη έννοια; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ένα πραγματικό ψυχιατρικό φαινόμενο.




Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 92% των ερωτηθέντων(από δείγμα 372 ατόμων) ήταν απόλυτα πεπεισμένοι ότι η κρίση μέσης ηλικίας είναι πραγματικό γεγονός, ενώ 71% απάντησαν ότι έχουν κάποιον γνωστό που περνάει τέτοια φάση.


Τον όρο «κρίση μέσης ηλικίας» τον επινόησε ο Elliott Jacques το 1965. Όμως, είχε κάτιδιαφορετικό στο μυαλό του, από αυτό που όλοι μας πιστεύουμε.




Ο Jacques δεν ασχολήθηκε καθόλου με τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των γυναικών καθώς μπαίνουν στην μέση ηλικία. Αυτές επηρεάζονται από αλλαγές που συνδέονται με την εμμηνόπαυση. Στην πραγματικότητα, η «κρίση μέσης ηλικίας» εξακολουθεί να θεωρείται και σήμερα ως ένα κατεξοχήν πρόβλημα των ανδρών, ενώ συχνά την αναφέρουν οι γυναίκες στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν εγωιστικές και παρορμητικές συμπεριφορές των ανδρών. Αυτό το στερεότυπο μεταξύ των φύλων έχει το δικό του ενδιαφέρον. Όμως αυτό που ο Jacques προσπάθησε, ως ψυχαναλυτής, να εξετάσει ήταν η σχέση της μέσης ηλικίας με τη δημιουργική ιδιοφυΐα.


Σύμφωνα με αυτόν, η κρίση μέσης ηλικίας είναι τόσο επώδυνη ώστε πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες και στοχαστές δεν μπόρεσαν καν να επιβιώσουν. Παρατήρησε ότι η ηλικία των 37 συνδέεται με τον θάνατο πολλών ατόμων αυτής της κατηγορίας. Έτσι, αποφάσισε να μελετήσει αυτό το γεγονός. Μελέτησε ένα τυχαίο δείγμα από 310 μεγαλοφυΐείς ανθρώπους, και πράγματι διαπίστωσε ότι ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς - συμπεριλαμβανομένων των Μότσαρτ, Ραφαήλ, Chopin, Rimbaud, Purcell, και Baudelaire- απεβίωσαν μεταξύ των ηλικιών 35 και 39.


"Όσο πιο πολύ εστιάζει κάποιος παρατηρώντας τις ιδιοφυΐες του δείγματος," αναφέρει ο Jacques , «τόσο πιο εντυπωσιακό και ξεκάθαρο είναι αυτό το μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας στη μέση ηλικία." Ωστόσο, για όσους ακόμη διανύουν το χρυσό μονοπάτι της δόξας - όπως τους αποκαλεί ο Κούντερα -τα καλά νέα είναι ότι ο πρόωρος θάνατος δεν είναι αναπόφευκτος.


Όπως υποστηρίζει ο Ζακ, γύρω στην ηλικία των 35 οι ιδιοφυείς άνθρωποι εμπίπτουν σε μία από τις τρεις εξής περιπτώσεις.




Η μία περίπτωση είναι είτε να πεθάνουν κυριολεκτικά είτε να εξαφανιστούν (μεταφορικά), έχοντας εξαντλήσει όλα τα αποθέματα της δυναμικής που είχαν, και μη μπορώντας να δημιουργήσουν ξανά κάτι που θα ήταν αντάξιο της ευφυίας που τους χαρακτήριζε σε νεαρότερη ηλικία.


Ο δεύτερος τύπος ατόμου χαρακτηρίζεται από ανησυχία και αγωνία για επίτευξη των στόχων που έχει θέσει. Αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο, μόλις συνειδητοποιήσει ότι έχει ξεπεράσει τουλάχιστον το ήμισυ του προσδόκιμου ζωής.


Για παράδειγμα,ο Μπαχ πριν από την ηλικία των 38 ήταν απλώς ένας ταλαντούχος οργανοπαίκτης της εκκλησίας και δάσκαλος μουσικής. Έπρεπε να φτάσει στη μέση ηλικία για να αρχίσει να δημιουργεί μεγάλες συνθέσεις.


Ο Σαίξπηρ έγραψε τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα όταν ήταν τριάντα. Όμως μεταξύ των ηλικιών 35 και 40, έγραψε μεγάλα έργα όπως ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Άμλετ, ο Οθέλλος, ο Βασιλιάς Ληρ και ο Μάκβεθ .




Τέλος, όσοι κατατάσσονται στην τρίτη περίπτωση, ενώ είναι παραγωγικοί και ολοκληρωμένοι όσο είναι νέοι, εντούτοις η αισθητική και το ύφος τους αλλάζει πολύ στη μέση ηλικία, συνήθως προς το καλύτερο. Ο αυθορμητισμός που διακρίνει αυτούς τους άντρες στο τέλος της εφηβείας και γύρω στα είκοσι τους, μειώνεται με τον χρόνο και μετατρέπεται σε πιο εκλεπτυσμένη δημιουργικότητα. Ο Δάντης είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της κατηγορίας. Η 'Θεία Κωμωδία' την οποία ξεκίνησε να γράφει σε ηλικία 37 ετών θεωρείται το πιο ΄ποιοτικό έργο του.


Ο Jacques ασχολήθηκε και με περιπτώσεις απλών ανθρώπων της καθημερινότητας που είχαν εισέλθει στη κρίση μέσης ηλικίας. Διαπίστωσε ότι η πηγή του προβλήματος ήταν η πικρή συνειδητοποίηση ότι ο υπολειπόμενος χρόνος ζωής είναι μικρότερος από αυτό που είχαν ήδη ζήσει. Ο θάνατος δεν ήταν πια μια απόμακρη αφηρημένη έννοια. Για πρώτη φορά στη ζωή τους συνειδητοποιούσαν ότι η ζωή τους έχει πεπερασμένη διάρκεια και ότι δεν θα προλάβουν να πετύχουν όσα ονειρεύονταν.



Πάντως, η φράση "κρίση μέσης ηλικίας" δεν μπήκε στην καθομιλουμένη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα. Αυτό συνέβη όταν ο Daniel Levinson, δημοσιεύσε το γνωστό του βιβλίο "Οι εποχές της ζωής ενός ανθρώπου " που αναφερόταν σε ιστορίες μεσήλικων ανδρών που αγωνίζονταν να μεταβούν σε άλλο χρόνο όπου κανείς δεν είναι πια νέος αλλά ούτε και μεγάλος.


Ο Levinson πίστευε ότι οι κρίσεις μέσης ηλικίας ήταν στην πραγματικότητα πιο συχνές από ότι πίστευαν όλοι, και εμφανίζονταν μεταξύ μεταξύ των ηλικιών 40 έως 45. Σύμφωνα με αυτόν, αυτές οι κρίσεις χαρακτηρίζονται από μια σκληρή, επίπονη "απομυθοποιητική " διαδικασία που απορρέει από την αναπόφευκτη σύγκριση των νεανικών ονείρων του και της πραγματικότητας του σήμερα. Για τους περισσότερους , η ζωή κινείται τόσο γρήγορα που όταν βρουν τον χρόνο να κοιτάξουν προς τα πίσω σε ότι ήδη έχει συμβεί, διαπιστώνουν ότι έχουν χάσει την ευκαιρία να κάνουν αυτά που ήθελαν. Η επανεξέταση της ζωής προκαλεί κατάθλιψη, άγχος , μια μορφή απελπισίας, μιας επιθυμίας του 'τώρα-ή-ποτέ' έτσι ώστε να ζήσεις ότι έχεις στερηθεί μέχρι τότε.




Σε κάθε περίπτωση, πώς ένας άνδρας επιλύει αυτή τη θεμελιώδη σύγκρουση που συμβαίνει μέσα του; Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσει την απόκλιση ανάμεσα στις παραμυθένιες νεανικές φιλοδοξίες και την πραγματικότητας της ενήλικης ζωής είναι να επικεντρωθεί σε αυτά που ήδη έχει καταφέρει. Τα δεδομένα αποκαλύπτουν ότι πολλοί μεσήλικες αναθεωρούν τις προσδοκίες τους δίνοντας πια βαρύτητα στην συντήρηση του status quo και την διατήρηση του στο μέλλον. Δεν κάνουν νέα φιλόδοξα όνειρα.


Ο εφησυχασμός σίγουρα δεν είναι κάτι καλό, αλλά υπάρχει και η θετική πλευρά. Λειτουργεί σαν αμορτισέρ στην ζωηρή ανησυχία που προκαλείται εξαιτίας των απραγματοποίητων ονείρων. Βοηθάει να ανατραπούν ακόμη και επώδυνες αποφάσεις που μπορεί να πάρει κάποιος όταν είναι ευάλωττος ψυχολογικά , όπως το να παρατήσει μια καλή θέση εργασίας ή ακόμα και να εγκαταλείψει την οικογένειά του.




Τις δεκαετίες που ακολούθησαν από τότε που ο Ζακ κι ο Λέβινσον, θέσανε τις κύριες ψυχαναλυτικές θεωρίες τους για την κρίση μέσης ηλικίας, μια σειρά από πιο εξειδικευμένους ψυχολόγους έχουν προσπαθήσει να τις επικυρώσουν με πραγματικά δεδομένα. Όμως με μικρή επιτυχία.


Μελέτες αποκαλύπτουν ότι η μέση ηλικία είναι περισσότερο πιθανό να συνδέεται με κάποια απογοήτευση στην καριέρα, με διαζύγιο, άγχος, αλκοολισμό, κατάθλιψη, ή κάτι άλλο που όμως δεν σχετίζεται με το στάδιο της ζωής. Στην πραγματικότητα, τα ποσοστά εμφάνισης πολλών από αυτά τα προβλήματα κορυφώνονται σε άλλες περιόδους κατά την διάρκεια της ζωής. Σκεφτείτε για παράδειγμα την εφηβεία όπου υπάρχουν μεγάλες ανησυχίες για το μέλλον που φαντάζει αβέβαιο. Οι περισσότεροι έφηβοι ζηλεύουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία , αφού γι 'αυτούς δεν φαίνεται να υπάρχει τόσο μεγάλη αβεβαιότητα. Σε μία έρευνα που έκανα οι Freund και Ritter, ζήτησαν από ηλικιωμένους να τους πουν σε ποιο στάδιο της ζωής τους θα προτιμούσουν να επιστρέψουν (εφόσον ήταν εφικτό). Οι περισσότεροι δήλωσαν στη μέση ηλικία !




Η "κρίση ηλικίας" των ανδρών δεν μπορεί λοιπόν να υποστηριχθεί από εμπειρικά δεδομένα. Όμως το γεγονός ότι διατηρείται αυτή η αντίληψη στις δυτικές κυρίως κοινωνίες, μπορεί μερικές φορές να έχει δραματικά αποτελέσματα. Ο Freund και ο Ritter δίνουν μια πιο χαλαρή ερμηνεία στην λεγόμενης κρίση μέσης ηλικίας. Υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για "κρίση" αλλά για νέες προκλήσεις που τίθενται στα άτομα αυτής της ηλικίας. Επειδή η μέση ηλικία θεωρείται ως το μέσο της διάρκεια της ζωής, αυτό βοηθάει να συνειδητοποιήσει κάποιος τον περιορισμένο χρόνο που του απομένει και έτσι να αναθεωρήσει την προσωπικής του πορεία.

Read more »




Μύθος 1ος : Αν ακούτε Mozart θα γίνετε εξυπνότεροι.
Ίσως σας κάνει να αισθάνεστε ανώτεροι, αλλά το άκουσμα της μουσικής του Mozart δεν θα σας κάνει εξυπνότερους από αυτούς που ακούνε Ρουβά και Γονίδη.
Ο παραπάνω μύθος έχει τις ρίζες του σε μια μελέτη του 1993 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature και η οποία έδειχνε ότι 12 φοιτητές είχαν μεγαλύτερο σκορ σε IQ tests αν προηγουμένως άκουγαν μια σονάτα του Mozart. Ο συγγραφέας Don Campbell υιοθέτησε αυτήν την δοξασία στο βιβλίο εκλαϊκευμένης ψυχολογίας "The Mozart Effect" και μια βιομηχανία εκατομμυρίων στήθηκε πουλώντας Cds και βίντεο σε γονείς που είχαν την ελπίδα ότι το καμάρι τους θα γινόταν εξυπνότερο.
Μεταγενέστερες μελέτες απέτυχαν να επαναλάβουν το αποτέλεσμα της πρώτης εκείνης μελέτης, ενώ οι αρχικοί ερευνητές υποστήριξαν ότι το αποτέλεσμα ήταν προσωρινό και δεν διαρκούσε παραπάνω από 10 με 15 λεπτά.
Μύθος 2ος : Όλα τα άτομα με αυτισμό έχουν ιδιοφυή ταλέντα.
Δεν γνωρίζουμε σε βάθος πολλά πράγματα για το σύνδρομο savant, την περίεργη αυτή κατάσταση στην οποία άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές, όπως αυτισμό, επιδεικνύουν εκπληκτικές ικανότητες στην μουσική, την τέχνη και τα μαθηματικά. Αυτό όμως που γνωρίζουμε είναι ότι αυτός ο ευρέως διαδεδομένος μύθος έχει τις ρίζες του στην ταινία του 1988 "Rain Man" και ότι ο ήρωας της ταινίας αυτής θα ήταν ιδιαίτερα προικισμένος και ιδιαίτερα σπάνιος ακόμη και μεταξύ άλλων savant.
Σύμφωνα με τον Darold A.Treffert, M.D, της ιατρικής εταιρείας του Wisconsin, έναν αναγνωρισμένο ειδικό στο σύνδρομο Savant, περίπου 1 στα 10 άτομα με αυτισμό διαθέτουν κάποιες ικανότητες savant, ενώ ανάμεσα σε αυτούς με άλλες αναπτυξιακές δυσλειτουργίες, 1 στους 100 είναι savant. Ο Treffert υπολογίζει ότι όχι περισσότερα από 50 άτομα σε όλο τον κόσμο είναι "θαυμαστοί savants".
Επιπλέον προσέξτε τον χαρακτηρισμό ιδιοφυϊα. Οι διάσημοι "υπολογιστικοί δίδυμοι" που αναφέρει ο Oliver Sacks στο βιβλίο "The man who Mistook his wife for a Hat", μπορούν να δουν πρώτους αριθμούς σε έναν σωρό από σπιρτόξυλα ή να σου πουν μια μέρα της εβδομάδας πέφτει η 4η Ιουλίου το έτος 3024, αλλά δεν μπορούν να κάνουν έναν απλό πολλαπλασιασμό.
Μύθος 3ος : Τα πιο έξυπνα ζώα έχουν μεγαλύτερους εγκεφάλους.
Ο εγκέφαλος μιας φάλαινας φυσητήρα είναι 5 φορές μεγαλύτερος από του ανθρώπου αλλά δεν νομίζω να μπορεί κανείς να παίξει μαζί της σκάκι.
"Ο σωστός συσχετισμός δεν βρίσκεται μεταξύ του μεγέθους του εγκεφάλου και της ευφυίας άλλα στον λόγο του βάρους του εγκεφάλου προς το βάρος του σώματος και της εφυϊας" εξηγεί ο Molnar-Szakacs. "Σε έναν άνθρωπο, του οποίου ο εγκέφαλος ζυγίζει περίπου 1.36 κιλά, ο λόγος είναι περίπου 1:50. Στα άλλα θηλαστικά είναι εγγύτερα στο 1:80 ή 1:200. Επομένως, όσο μικρότερος είναι ο λόγος τόσο πιο έξυπνο είναι το ζώο".
Ο Molnar-Szakacs προσθέτει ότι ακόμη μεγαλύτερη σημασία από την παραπάνω αναλογία, έχει το τί υπάρχει μέσα στο κρανίο. "Τα μέρη του ανθρώπινου εγκεφάλου που ελέγχουν τις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες βρίσκονται στον φλοιό του εγκεφάλου".
Μύθος 4ος : Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ καταστρέφει τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Η συμπεριφορά κάποιων που έχουν πιεί παραπάνω από το κανονικό, ίσως ενισχύει αυτόν τον μύθο, αλλά το αλκοόλ δεν σκοτώνει νευρώνες ή δημιουργεί τρύπες στον εγκέφαλο. Ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αλκοόλ και τα ναρκωτικά διαταρράσουν τα συστήματα του εγκεφάλου. Είναι η επίδραση που έχουν στους νευροδιαβιβαστές, σεροτονίνη και ντοπαμίνη, που παραπλανούν το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, οδηγώντας σε συναισθήματα ευφορίας και στην συνέχεια εθισμού.
"Βραχυπρόθεσμα, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά μάλλον αλλάζουν την λειτουργία του εγκεφάλου παρά επηρεάζουν την δομή του". Σπανίως ένας χρόνιος πότης μπορεί να αναπτύξει το σύνδρομο Wernicke-Korsakoff, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ατροφία και σμίκρυνση του θαλάμου και του υποθαλάμου και από την ανικανότητα επαναφοράς ή σχηματισμού αναμνήσεων. Αυτό το σύνδρομο δεν είναι άμμεσο αποτέλεσμα της κατανάλωσης αλκοόλ αλλά μια δευτερεύουσα κατάσταση που προκαλείται από κατάχρηση αλκοόλ σε τέτοιο βαθμό που παρεμποδίζεται η απορρόφηση της βιταμίνης Β, αφήνοντας τον εγκέφαλο υποσιτισμένο.
Μύθος 5ος : Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο το 10% του εγκεφάλου τους.
Μια παράθεση του William James που έχει κατακρεουργηθεί, διαστρεβλωθεί και χρησιμοποιηθεί εσφαλμένα, ίσως εξηγεί την καταγωγή του μύθου.
Κάνοντας μια γενική αναφορά στο δυναμικό του ανθρώπου, ο παραπάνω ψυχολόγος και φιλόσοφος είπε ότι οι άνθρωποι "κάνουν χρήση ενός πολύ μικρού τμήματος της συνείδησης τους και των ψυχικών τους πόρων γενικά."
Χάρη στην πρόοδο των τεχνικών νευροαπεικόνισης, αυτός ο μύθος έχει καταρριφθεί. Ενώ δεν χρησιμοποιούμε το σύνολο του εγκεφάλου μας κάθε στιγμή, πολλαπλές περιοχές στρατολογούνται ταυτόχρονα για κάθε έργο που καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας. Για παράδειγμα, όλα τα διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου που ευθύνονται για την όραση, την αίσθηση, τον σχεδιασμό, τον κινητικό συντονισμό, την μυϊκή δραστηριότητα και την ομοιόσταση, απαιτούνται προκειμένου να παίξουμε μια παρτίδα τένις ή να γράψουμε λέξεις σε μια σελίδα χαρτί. Στην πραγματικότητα, νέες μελέτες που εξέτασαν τον εγκέφαλο σε ανάπαυση, αποκαλύπτουν ότι ένα ολόκληρο δίκτυο περιοχών είναι ενεργό ακόμη και όταν ένα άτομο δεν κάνει τίποτα.
Read more »




Κάθε μέρα, ένα μικρό μυρμήγκι πήγαινε στη δουλειά του πολύ νωρίς και ξεκίναγε αμέσως να δουλεύει.


Ήταν πολύ παραγωγικό και χαρούμενο.


Το αφεντικό, το λιοντάρι, παραξενεύτηκε που το μυρμήγκι δούλευε χωρίς εποπτεία, και σκέφτηκε…
Αν το μυρμήγκι είναι τόσο παραγωγικό χωρίς εποπτεία, δεν θα ήταν ακόμη πιο παραγωγικό αν είχε κάποιον να τον επιβλέπει;


Έτσι προσέλαβε μια κατσαρίδα, η οποία είχε μεγάλη πείρα σε αυτή τη θέση και μάλιστα έγραφε καταπληκτικές αναφορές.



Η πρώτη απόφαση που πήρε η κατσαρίδα ήταν η δημιουργία ενός συστήματος ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων.


Επίσης χρειαζόταν έναν υπάλληλο για να τη βοηθάει στη συγγραφή και δακτυλογράφηση των αναφορών της.


Γι’ αυτό προσέλαβε μια αράχνη για να τη βοηθάει με τις αναφορές και για να απαντάει στα τηλεφωνήματα.


Το λιοντάρι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένο από τις αναφορές της κατσαρίδας, και τις ζήτησε να δημιουργήσει γραφήματα που να δείχνουν το ρυθμό και τις τάσεις παραγωγής, ώστε να τα τις χρησιμοποιήσει στις συναντήσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.



Έτσι η κατσαρίδα έπρεπε να αγοράσει έναν νέο ηλεκτρονικό υπολογιστή και εκτυπωτή laser.

…και γι’ αυτό προσέλαβε μια μύγα για να διευθύνει το τμήμα της τεχνολογίας (ΙΤ)



Το μυρμήγκι που ήταν τόσο παραγωγικό και ήρεμο, μισούσε την πληθώρα της γραφειοκρατίας και των συναντήσεων που έτρωγαν τον περισσότερο από το χρόνο του.


Το λιοντάρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να ορίσει κάποιον υπεύθυνο στο τμήμα που εργαζόταν το μυρμήγκι.
Η θέση δόθηκε στον τζίτζικα, η πρώτη απόφαση του οποίου ήταν να αγοράσει καινούργια μοκέτα και καινούργια εργονομική πολυθρόνα για το γραφείο του.


Ο νέος υπεύθυνος του τμήματος, χρειάζονταν επίσης έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν βοηθό, τον οποίο έφερε από την προηγούμενη θέση του, για να τον βοηθήσει να δημιουργήσει ένα πλάνο εργασίας, στρατηγικού ελέγχου του προϋπολογισμού και βελτιστοποίησης του τμήματος.


Το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι ήταν τώρα ένα θλιμμένο μέρος, όπου κανένας δεν γελούσε πια και όλοι ήταν αναστατωμένοι.


Τότε ο τζίτζικας έπεισε το αφεντικό, το λιοντάρι, ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει μια έρευνα για το εργασιακό περιβάλλον του τμήματος.
Κάνοντας μια επισκόπηση των αναφορών σχετικά με το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι, το λιοντάρι παρατήρησε ότι η παραγωγικότητα είχε πέσει σε σχέση με παλιότερα.



Έτσι προσέλαβε την κουκουβάγια, μια επιφανής και πεφωτισμένη σύμβουλος, για να κάνει λογιστικό έλεγχο και να προτείνει λύσεις.
Η κουκουβάγια πέρασε τρεις μήνες στο τμήμα και κατέληξε με μια αναφορά πολλών τόμων που κατέληγε στο εξής: το τμήμα έχει υπερβολικό αριθμό προσωπικού.


Μαντέψτε ποιον απέλυσε πρώτο το λιοντάρι…


Το μυρμήγκι φυσικά, γιατί «παρουσίαζε έλλειψη κινήτρων και είχε αρνητική συμπεριφορά»




Υ.Γ. Οι χαρακτήρες του παραμυθιού είναι φανταστικοί και ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικά πρόσωπα. Οποιαδήποτε ομοιότητα είναι απλή σύμπτωση...

Read more »



Έξι περίπου αιώνες μετά την εμφάνιση του Χριστιανισμού, ένας νέος προφήτης ανέκυψε στην Αραβική έρημο. Την έλευσή του δεν την έχουν προίδη οι προφήτες ούτε ήλθε να ευαγγελισθεί την ειρήνη και την αγάπη. Δεν ήταν ούτε ο Μεσσίας, ούτε ο Παράκλητος. Ήταν ο Μωάμεθ προφήτης των Αράβων, υπερασπιστής του Αλλάχ επί της Γης. Μεσσίας πολεμιστής και θεμελιωτής μιας θρησκείας, που γνώριζε την ανθρώπινη φύση και που δεν αγνοούσε τις αισθήσεις.
Η επικράτηση του Μωάμεθ αποτελεί τεράστιο ιστορικό σταθμό για την Επιστήμη.
Κάτω από την πνοή της θρησκείας του Ισλάμ, οι Άραβες και οι Ανατολικοί λαοί ξεκίνησαν με μια μοναδική αλκή, να κατακτήσουν τα υπολείμματα γερασμένων πολιτισμών που είχαν πεθάνει από τελειότητα. Νεαρός λαός και νεαρή θρησκεία γύρεψαν διέξοδο προς τον Ελληνοαλεξανδρινό κόσμο, που έσβυνε, και προς τον Ινδοβαβυλωνιακό κόσμο που είχε καλυφθεί από την πανάρχαια θεοκρατία του.
Η εποχή των Αράβων στάθηκε μοναδική στην ανθρώπινη Ιστορία. Ο λαός αυτός, που ξεκίνησε σχεδόν από το τίποτα, κατέκλυσε, οπλισμένος με θρησκευτικό φανατισμό, τις εκτάσεις της Αιγύπτου, των Ινδιών και της Μικράς Ασίας, προχώρησε στην Ευρώπη και δεν ανέκοψε την πορεία του παρά στην κοιλάδα του Πουατιέ κατά την μεγάλη μάχη με τον Κάρολο Μάρτελο.
Εκατό ακριβώς χρόνια έπειτα από το θάνατο του ιδρυτού του Ισλάμ, οι Άραβες έφθαναν στο απόγειο των κατακτήσεών τους. Η ραγδαία τους ανάπτυξη δεν έχει για να παραβληθεί παρά μόνο το παράδειγμα του Μ. Αλέξανδρου.
Αλλά οι μακεδονικές λεγεώνες αποτελούσαν το φορέα μιας τελειοποιημένης φιλοσοφίας προς τους βαρβάρους. Οι Άραβες αντιθέτως δεν πρόσφεραν τίποτε από την ανύπαρκτη δική τους φιλοσοφία. Η νέα τους θρησκεία δεν επεβλήθη παρά μόνο με το σπαθί και τη βία, κατά την αλάνθαστη συνταγή του ιδρυτή της.
Οι χριστιανικοί λαοί, που πύκνωσαν τις τάξεις των πιστών του Ισλάμ, προσχώρησαν στη νέα θρησκεία κυρίως από υπολογισμό και υποταγή μπροστά στον ισχυρό κυρίαρχο. Κι όμως η οφειλή της ανθρωπότητας στους βαρβάρους Άραβες είναι τεράστια. Γιατί αυτός ο πολεμόχαρος λαός παρουσίασε το μοναδικό φαινόμενο να συνδυάζει τη ρώμη με τη δίψα της μαθήσεως, το σπάνιο συνδυασμό να στρατηγεύεται από σοφούς και να διοικείται από φιλοσόφους.
Οι Χαλίφες των Αράβων ήταν μεγάλες φυσιογνωμίες φωτισμένων ανθρώπων που γνώριζαν να εκτιμούν τη μάθηση και να σέβονται τη σοφία. Όταν ο Καλίφης Ελ Μαρούν, ο Λουδοβίκος XIV των Αράβων, νίκησε το Μιχαήλ ΙΙΙ αυτοκράτορα των Βυζαντινών, έβαλε πρώτο όρο στη συνθήκη ανακωχής την υποχρέωση των Βυζαντινών να παραδώσουν από ένα αντίγραφο κάθε ελληνικού των βιβλίου στους Άραβες.
Έτσι στην πρωτεύουσα του Βαγδάτη, την οποία ίδρυσε το 762 ο προκάτοχός του Αλ Μανζόρ, κυκλοφόρησε το 813 η πρώτη μετάφραση των στοιχείων του Ευκλείδη. Οι Άραβες δεν δημιούργησαν επιστήμη. Αλλά κανείς λαός δεν μπορεί να καυχηθεί ότι παρουσίασε ποτέ μεγαλύτερη ικανότητα μετουσιώσεως και αφομοιώσεως όσην παρουσίασαν οι Άραβες σοφοί.
Ο τεράστιος τίτλος τιμής των Αράβων είναι ότι κατόρθωσαν να περισώσουν για τις επερχόμενες γενεές τον ανεκτίμητο πλούτο της ελληνικής σοφίας. Δεν υπάρχει Άραβας Αρχιμήδης, ούτε Ίππαρχος ούτε Ιπποκράτης. Κι όμως τρεις αιώνες μετά το θάνατο του Προφήτη, η Αραβική γλώσσα ήταν η γλώσσα των επιστημών, η πόλη της Κορδούης αριθμούσε ένα εκατομμύριο κατοίκους, διέθετε 80 σχολεία και μια βιβλιοθήκη με 600.000 τόμους.
Με τους Άραβες η Επιστήμη σημειώνει άλματα. Ο ιατρός Ραξέ (850-923) περιγράφει πρώτος την ευλογιά και τη βρογχοκήλη. Ο Αβίκεννος, χαρακτηριζόμενος σαν πρίγκηπας της Ιατρικής (980-1037), κατακτά τέτοια φήμη, ώστε ένας βασιλιάς της Καστίλλης, αν και εχθρός καταφεύγει στην Κορδούη για να θεραπευθεί. Ο Αβερρόης γίνεται διάσημος στους χριστιανικούς λαούς, γιατί χάρις σε αυτόν γνώρισαν τον Αριστοτέλη. Τέλος ο Γκεμπέρ αναδεικνύεται πατέρας της Αλχημείας. Οι έρευνές του, αν δεν κατάληξαν στην ανακάλυψη της φιλοσοφικής λίθου, οδήγησαν όμως στη γνώση του θειϊκού οξέος.
Διάδοχοι των τελευταίων Ελληνοαλεξανδρινών, οι Άραβες κληρονόμησαν και τις προλήψεις εκείνων. Μετά την Αλχημεία καλλιέργησαν την Αστρολογία. Οι Χαλίφες ίδρυσαν τεράστια αστεροσκοπεία για να πληροφορούνται από την πορεία των άστρων το πεπρωμένο τους. Αλλά παράλληλα με την Αστρολογία αναπτύχθηκε και η Αστρονομία. Έτσι υπολογίσθηκε η διάρκεια του έτους, και μετρήθηκε η περίμετρος της γης κατά τη μέθοδο του Ερατοσθένη.
Ο μεγάλος Άραβας αστρονόμος Αλβατένι υπήρξε άξιος συνεχιστής του Πτολεμαίου και είναι εκείνος που πρώτος αντικατέστησε τα τόξα των γωνιών με τα ημίτονα και συνημίτονα, θεμελιώνοντας έτσι την Τριγωνομετρία. Την ίδια περίπου εποχή έδρασε και ο μεγάλος φυσικός Αλαξίν (96x -1039), ο οποίος στην Οπτική του περιγράφει τους νόμους της ανακλάσεως και αφήνει να εννοηθεί ότι δεν του ήσαν άγνωστοι και οι νόμοι της ανακλάσεως(!).
Αλλά θα ήταν άδικο να υποστηρίξει κανείς ότι η αραβική σοφία προέρχεται μόνο από τα ελληνικά κείμενα. Ο διψαλέος αυτός λαός απορρόφησε και μετουσίωσε σ’ ένα κοχλάζον χωνευτήριο ό,τι αποτελούσε την ανθρώπινη γνώση της εποχής του. Έτσι βρίσκουμε με αραβικό ένδυμα πολλά στοιχεία που αποτελούν προσφορά των Ινδικών και Βαβυλωνιακών λαών. Το μηδέν και το δεκαδικό σύστημα αποτελούν Ινδική συμβολή. Η Άλγεβρα είναι έργο των Βαβυλωνίων. Αλλά θα ήταν άδικο να υποστηρίξει κανείς ότι τα ευρήματα αυτά έμειναν νεκρά στα χέρια των ακαταπόνητων Αράβων ερευνητών ή ακόμη ότι δεν πήραν μια καινούργια ευρύτητα και ένα πλατύτατο πεδίο εφαρμογής απ’ αυτούς.
Οι επιστήμονες του Ισλάμ κατέκτησαν με τη συμβολή τους αθάνατους τίτλους ευγνωμοσύνης όλων των μεταγενέστερων γενεών. Η παρουσία των στην Ευρώπη μια σκοτεινή εποχή, όπου οι λαοί της αγωνιούσαν κάτω από την απειλή του έτους 1000 που εθεωρείτο σαν έτος συντελείας του κόσμου, δημιούργησε τις απαραίτητες συνθήκες για την Αναγέννηση. Αν η λαμπρή αυτή περίοδος άργησε να ανατείλει, δεν φταίνε γι’ αυτό οι Άραβες σοφοί. Δεν μπορούν όλες οι θρησκείες να μεταδίδουν την ίδια πνοή στους πιστούς των, όπως η θρησκεία του Ισλάμ.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ο ΑΙΩΝ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ (περιοδικό της Ένωσης Φυσικών τότε) τον Ιούνιο του 1950
via
Read more »






Ένας μώλωπας (μελανιά) είναι μια κοινή βλάβη του δέρματος που προκαλείται από...
την καταστροφή μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων κάτω από το δέρμα. 

Το αίμα που διαρρέει από τα κατεστραμμένα αγγεία συσσωρεύεται κοντά στην επιφάνεια του δέρματος και έτσι δημιουργείται αυτό που όλοι αναγνωρίζουμε ως ένα μπλε-μαύρο σημάδι στην επιδερμίδα. 

Κυριότερες αιτίες που δημιουργούνται μώλωπες. 

Οι άνθρωποι κατά κανόνα αναπτύσσουν μελανιές από κάποιο χτύπημα. 

Μώλωπες μπορεί να εκδηλωθούν από πολύ έντονη εκγύμναση των μυών, όπως σε αθλητές άρσης βαρών. 

Οι μώλωπες προκύπτουν από μικροσκοπικά σχισίματα στα αιμοφόρα αγγεία κάτω από το δέρμα. 

Ανεξήγητοι, τυχαίοι μώλωπες που συμβαίνουν εύκολα ή για κανέναν προφανή λόγο μπορεί να υποδεικνύουν μια αιμορραγική διαταραχή ή να προκύπτουν από αντιπηκτικά φάρμακα, ειδικά αν ο μώλωπας συνοδεύεται από συχνές ρινορραγίες ή αιμορραγία των ούλων. 

Οι μώλωπες σε ηλικιωμένα άτομα συμβαίνουν συχνά επειδή το δέρμα τους γίνεται πιο λεπτό και ευαίσθητο όσο μεγαλώνουν. 

Οι ιστοί που υποστηρίζουν τα υποκείμενα αιμοφόρα αγγεία γίνονται πιο εύθραυστοι. Μώλωπες εμφανίζονται επίσης συχνά από την ανεπάρκεια βιταμίνης C (σκορβούτο). 

Πότε πρέπει να αναζητήσετε ιατρική περίθαλψη. 

Καλέστε τον γιατρό σας αν: Η μελανιά συνοδεύεται από πρήξιμο και πόνους. 

Παίρνετε κάποιο φάρμακο που αραιώνει το αίμα και παρατηρείτε ότι έχετε πολύ συχνά μώλωπες. 

Εμφανίζονται μώλωπες "χωρίς λόγο". 

Η μελανιά είναι επώδυνη και έχει εμφανιστεί κάτω από κάποιο νύχι. 

Μια μελανιά δεν βελτιωθεί μέσα σε δύο εβδομάδες ή αν δεν έχει καθαρίσει εντελώς μετά από τρεις ή τέσσερις εβδομάδες. 

Επίσης: Αν παρατηρήσετε μια μελανιά στο κεφάλι ενός ατόμου και αυτό το άτομο αδυνατεί να θυμηθεί τι ήταν αυτό που την προκάλεσε, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι έχει υποστεί κάποια διάσειση και ως εκ τούτου θα πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο. 

Αν παρουσιαστεί μια μελανιά στο πρόσωπο ακριβώς πάνω από το μάτι, είναι πιθανό να την δείτε να "μετακομίζει" και να φτάνει στην περιοχή ακριβώς κάτω από το μάτι. 

Αυτό συμβαίνει λόγω της βαρύτητας. 

Εφ 'όσον είστε σε θέση να κινήσετε το μάτι σας προς όλες τις κατευθύνσεις και δεν έχει επηρεαστεί η όρασή σας ή δεν έχετε πονοκέφαλο, είναι απίθανο η μελανιά αυτή να αποτελεί σοβαρό τραυματισμό που απαιτεί επίσκεψη στο νοσοκομείο.



Via
Read more »





Μια φορά κι έναν καιρό ένα δάσκαλος περπατούσε με τον μαθητή του στο δάσος.

Καθώς περπατούσαν, ανάμεσα στους φυσικούς ήχους της ζούγκλας, άρχισε να ακούγεται και ένας διαφορετικός, αφύσικος ήχος. Τότε, ο δάσκαλος σταματάει απότομα, γυρνάει προς την πλευρά του μαθητή του και τον ρωτάει «Μπορείς να διακρίνεις τι είναι αυτός ο ήχος;»


Ο μαθητής κοντοστάθηκε και αφού αφουγκράστηκε για λίγη ώρα απάντησε «Είναι μια καρότσα». Ο δάσκαλος δεν φάνηκε ικανοποιημένος από την απάντηση και ρώτησε εκ νέου«Ναι, είναι μια καρότσα αλλά τι καρότσα είναι;»


Ο μαθητής αφουγκράστηκε για λίγο ακόμα και ομολόγησε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει. Ο δάσκαλος τότε χαμογέλασε και του είπε «Είναι μια άδεια καρότσα, γι αυτό κάνει τόσο θόρυβο», και συνέχισε

«Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Όσο πιο άδειοι είναι, τόσο πιο πολύ θόρυβο κάνουν και τόσο πιο πολύ μιλάνε».


Πηγή
Read more »




Στα χρόνια της αθωότητας όλοι είναι ίσοι, ή μάλλον έτσι βλέπουν τον εαυτό τους. Και όσο ο καιρός περνάει έρχονται τα στερεότυπα και οι κοινωνικές συμβάσεις και σε βάζουν στο παιχνίδι των διαφορών και στο κυνήγι της υποτιθέμενης ευτυχίας.
Και όσο πιο μέσα μπαίνεις τόσο ξεχνάς τα πραγματικά σου θέλω, τόσο γίνεσαι σκλάβος των αναγκών που η κοινωνία σου δημιουργεί.
Γιατί όλα έχουν έναν στόχο , την αρμονική συνύπαρξη, αλλά όχι την προσωπική καλυτέρευση, την γαλήνη και την αγάπη.
Πρέπει να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά, να έχεις μια καλή δουλειά, να βγάλεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς, να αγοράζεις όσο περισσότερο μπορείς και στο παιχνίδι της σύγκρισης να βγαίνεις όσο πιο ψηλά μπορείς.
Γιατί η ευτυχία σου εξαρτάται από την σύγκριση. Έχω περισσότερα από σένα, είναι καλύτερα τα δικά μου από τα δικά σου;
Γιατί η ευτυχία σου εξαρτάται από τους καημένους, τους άμυαλους, τους κακούς και τους διαφορετικούς.
Γιατί όσο περισσότερο δεν τους μοιάζεις τόσο καλύτερα νοιώθεις.
Γιατί αν δεν υπήρχαν αυτοί για να συγκριθείς μαζί τους , δεν θα είχαν αξία τα επιτεύγματα σου.
Γιατί η υποτιθεμένη δυστυχία τους είναι η πηγή της δικής σου ευτυχίας.
Τους ρώτησες άραγε πως νιώθουν;
Σκέφτηκες πως θα ήταν η ζωή σου αν δεν παντρευόσουν τον απολύτως αποδεκτό, αλλά αυτόν που σε τρέλανε;
Πως θα ήταν αν αντί να μαζεύεις λεφτά για να νιώθεις κάποιος ήσουν απλά κάποιος;
Πως θα ήταν η ζωή σου αν δεν είχες κάποιους να λυπάσαι;
Και αφού νοιώθεις οίκτο για αυτούς γιατί δεν τους δίνεις πραγματικές ευκαιρίες να αλλάξουν την ζωή τους παρά μόνο είτε τους επικρίνεις και τους χλευάζεις, είτε τους ελεείς;
Πόσες φορές έχεις πει τον πόνο σου ή έχεις μοιραστεί την χαρά σου με αυτούς τους ανθρώπους, απλά γιατί αυτοί σε νιώθουν και ενδιαφέρονται πραγματικά;
Πόσες φορές τους χρησιμοποίησες μέσα στη μιζέρια σου για να νιώσεις καλύτερος;
Πόσες φορές ένιωσες πετυχημένος που έκανες κάτι τέτοιο;
Ε, λοιπόν έκανες λάθος.         
Σε αφήνουν να τους χρησιμοποιείς , γιατί απλά κατανοούν την ανάγκη σου αυτή.
Σε αφήνουν στην πλάνη της επιτυχημένης σου ζωής, γιατί κακό δε θα έκαναν σε κανένα.
Σε αφήνουν να βολοδέρνεις τρέχοντας και κυνηγώντας τα όνειρα που σου έχουν επιβληθεί, γιατί ξέρουν την ματαιότητα τους.
Σε αφήνουν να τους λυπάσαι για να μην ασχολείσαι μαζί τους.
Σε αφήνουν να κάθεσαι πάνω στον αχυρένιο θρόνο σου, γιατί απλά δεν τον είχαν ανάγκη ποτέ.
Σε αφήνουν να τους οικτίρεις για να μπορείς να συνεχίσεις την γεμάτη στερεότυπα ζωή σου.
Σε αφήνουν να νομίζεις πως είσαι πρότυπο για αυτούς και πως θα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να είναι στη θέση σου , απλά και μόνο για να διευκολύνεται η καθημερινότητα τους,
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι που εσύ λυπάσαι, δε μετράνε την ζωή τους με το χρήμα , το μέτρο ή το κιλό, αλλά με την αγάπη.
Γιατί για αυτούς τους ανθρώπους, αυτό που εσύ αποκαλείς εγωισμό , είναι απλά χάσιμο χρόνου και αυτό που εσύ αποκαλείς αξιοπρέπεια είναι απλά το πώς θέλω να φαίνομαι.
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν μπήκαν σε καλούπια και αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον εύκολο και σίγουρο δρόμο.
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι την ευτυχία τους την παράγουν μόνοι τους.
Αυτοί οι άνθρωποι που εσύ λυπάσαι γελάνε και μάλιστα χωρίς να καμαρώνουν για επιτεύγματα και επιτυχίες , απλά και μόνο επειδή νοιώθουν καλά.
Αυτοί οι άνθρωποι που εσύ λυπάσαι , απλά γελάνε με τον οίκτο σου.
Read more »




Έφτασες πια τα σαράντα; Βλέπεις το μαγικό τεσσάρι να ετοιμάζεται να μπει μπροστά από την ηλικία σου και νιώθεις κάπως;
Λογικό είναι, μην ταράζεσαι. Τα σαράντα στη γυναίκα είναι κομβικό σημείο. Όχι τόσο για κρίση ταυτότητας όσο για στοχασμό κι απολογισμό. Πόσα έκανες από όσα ήθελες; Πέτυχες στη δουλειά σου; Έκανες οικογένεια και παιδιά; Είσαι ικανοποιημένη από όσα έχεις ή θα τα άλλαζες αν μπορούσες;
Στέκεσαι στο σταυροδρόμι της ωριμότητας και σκέφτεσαι πως έφτασες ως εδώ. Τι έκανες λάθος και τι σωστό; Τι θα άλλαζες αν μπορούσες; Τι θα έπρεπε να ξέρεις πριν δέκα χρόνια για να φτάσεις σήμερα, ώριμη σαραντάρα να θεωρείς τη ζωή σου όπως πρέπει;
Εμείς, σκεφτήκαμε πόσες αλήθειες θα ήθελε να ξέρει μια σαραντάρα όταν ακόμη είναι τριάντα. Αλήθειες που θα την έκαναν να ζήσει αλλιώς. Αν, λοιπόν, ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, δεν έχεις παρά να δώσεις λίγη προσοχή…
1. Να αγαπάς και να προσέχεις τον εαυτό σου.
Η απόλυτη αποδοχή του εαυτού σου μπορεί να σε φυλάξει από πολλές λάθος αποφάσεις φια τη ζωή. Μόνο γνωρίζοντας το μέσα σου κι αποδεχόμενη όσα νιώθεις, σκέφτεσαι αλλά κυρίως είσαι, μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά τον εαυτό σου. Με αυτό σαν αφετηρία, μπορείς κατόπιν να στήσεις υγιείς σχέσεις.
2. Να ταΐζεις την ψυχή σου.
Να φροντίζεις να έχεις γεμάτη την ψυχή σου με πράγματα που σε εμπνέουν. Διοχέτευσε εκεί το πάθος και τη χαρά της ζωής και βρες ότι σου ζεσταίνει κι απελευθερώνει την ψυχή.
3. Να έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν.
Μπορεί να πιστεύεις πως μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου, αλλά είναι ψέμα. Όση εσωτερική δύναμη και πείσμα κι αν έχεις, όσο και να προσπαθείς, πάντα θα χρειάζεσαι ανθρώπους δίπλα σου για να σε στηρίζουν και να σου συμπαραστέκονται. Μην τους αποδιώχνεις. Δεν έχεις υπερδυνάμεις, να το θυμάσαι.
4. Να είσαι αυθεντική.
Η ζωή δεν έρχεται πάντα όπως τη θέλεις. Δε θα έχεις μόνο χαρούμενες στιγμές. Θα έρθει κι ο πόνος και η θλίψη. Μην το κρύβεις το ζόρι σου. Μη φοράς το χαμογελαστό προσωπείο σου για να μη δείξεις στους άλλους πόσο πονάς. Να είσαι ο εαυτός σου. Να είσαι αυθεντική και να μη ντρέπεσαι να δείξεις τα συναισθήματα σου.
5. Να ζεις για σένα.
Είναι καλό να προσπαθείς να κάνεις τους άλλους χαρούμενους, αλλά μήπως κάπου στην πορεία ξέχασες πως να κάνεις εσένα ευτυχισμένη; Η ζωή πρέπει να παίρνεις αποφάσεις που θα σε κάνουν εσένα πλήρη και χαρούμενη. Και μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, αλλά δεν είναι. Λέγεται απλά αυτοπροστασία!
6. Μη συμβιβάζεσαι τόσο πολύ.
Πολλές φορές αφήνεις τα θέλω σου σε δεύτερη μοίρα και συμβιβάζεσαι. Αλλά δεν κάνεις καλά. Δεν έχει νόημα να βρίσκεσαι σε μια σχέση που δε σε καλύπτει εξ αρχής μόνο και μόνο για να έχεις μία σχέση! Δε σου κάνει καλό κι αργά ή γρήγορα, όλες αυτές τις “εκπτώσεις” θα τις βρεις μπροστά σου.
7. Να ταξιδεύεις περισσότερο.
Ταξίδεψε τώρα που μπορείς. Όταν αργότερα θα έχεις σύζυγο, παιδιά, σκυλιά κι ένα σωρό υποχρεώσεις, τα ταξίδια σου θα είναι περιορισμένα ως κι ανύπαρκτα. Γι’αυτό όσο είσαι νέα κι ελεύθερη, ταξίδεψε όπου ποθεί η καρδιά σου. Κάνε οικονομία, βάλε προτεραιότητες και κανόνισε τουλάχιστον ένα μεγάλο ταξίδι κάθε χρόνο σε έναν προορισμό που πάντα θα ήθελες να εξερευνήσεις!
8. Να ανησυχείς λιγότερο.
Πάψε να είσαι μια μηχανή που παράγει συνέχεια άγχος. Σταμάτα να ανησυχείς για τα πάντα και να δηλητηριάζεις τη ζωή σου. Χαλάρωσε κι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Αντιμετώπισε το με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό. Το στρες δε βοηθάει πουθενά.
9. Σταμάτα να συγκρίνεις.
Μπορεί οι ζωές των φίλων και των γνωστών σου να φαίνονται ειδυλλιακές μέσα από τις φωτογραφίες που αναρτούν στα social media. Μπράβο τους. Δεν ωφελεί να συγκρίνεις τη ζωή σου με τη δική τους. Δεν κερδίζεις τίποτα προσπαθώντας να μετρήσεις τι έχουν αυτοί και τι εσύ. Κι αν αυτοί έχουν περισσότερα, δεν έχει κανένα νόημα να βασανίζεσαι και να αναρωτιέσαι γιατί αυτοί τα κατάφεραν κι εσύ όχι. Ζήσε με ό,τι έχεις κι όσα δε σου αρέσουν άλλαξε τα. Κι όσα δεν έχεις αποκτήσει, διεκδίκησε τα!
10. Πάψε να έχεις μεγάλες προσδοκίες.
Μπορεί να νιώθεις πριγκίπισσα, αλλά δεν είσαι. Πάψε λοιπόν να περιμένεις τον πρίγκιπα του παραμυθιού και να συγκρίνεις τον κάθε άνθρωπο που θα βρεθεί μπροστά σου με τον κύριο Τέλειο που έχεις πλάσει με το μυαλό σου. Συνεχίζοντας αυτό το τροπάριο φλερτάρεις έντονα με πολλές αποτυχίες κι απογοητεύσεις… Γι’αυτό χαμήλωσε τις προσδοκίες του. Αυτό που θα σου έρθει στο δρόμο, ακόμη κι αν δε σου γεμίζει εξ’ αρχής το μάτι, μπορεί να σε εκπλήξει!
11. Να δουλεύεις για να ζεις κι όχι να ζεις για να δουλεύεις.
Είναι λογικό να θέλεις να φτιάξεις την καριέρα σου και να πετύχεις όσα ονειρεύτηκες. Αλλά πρόσεξε τις υπερβολές. Υπάρχουν κι άλλα σημαντικά πράγματα στη ζωή πέρα από την επαγγελματική καταξίωση που σου τρώει πολύ και σημαντικό χρόνο.
12. Κάνε αποταμίευση.
Η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου επιφυλάσσει η αμέσως επόμενη στιγμή. Γι’αυτό φρόντισε να είσαι προετοιμασμένη για τα πάντα. Να είσαι συνετή με τα χρήματα και να κάνεις όσο μπορείς αποταμίευση. Πότέ δεν ξέρεις τι ανάγκη μπορεί να προκύψει και πόσο άμεση κι επιτακτική θα είναι. Γι’αυτό φρόντισε να είσαι εξασφαλισμένη!
13. Να δίνεις στους άλλους περισσότερα από όσα παίρνεις.
Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ανάγκη σου. Βρίσκονται σε λιγότερο προνομιούχα θέση από σένα και χρειάζονται το ενδιαφέρον και τη στήριξη σου. Μην περιμένεις ότι θα είναι δούναι και λαβείν η προσφορά σου. Να το κάνεις με όλη σου την καρδιά χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.
14. Να συγχωρείς τον εαυτό σου και τους άλλους.
Το να ζεις ένα σημαντικό μέρος της ζωής σου σκεπτόμενη όσα σου έκαναν οι άλλοι και κρατάς κακία, σε φθείρει. Να συγχωρείς, λοιπόν. Όχι τόσο γιατί θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι αυτοί που σε πλήγωσαν, αλλά γιατί μέσω της συγχώρεσης γίνεται εσύ καλύτερη…
15. Μη σπαταλάς το χρόνο σου με αρνητικούς ανθρώπους.
Πολλές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να γλιτώσεις από έναν αρνητικό άνθρωπο. Ιδίως όταν αυτός είναι μέλος της οικογένειας σου ή φίλος σου, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ. Όσο δύσκολο, όμως κι αν είναι, εσύ πρέπει να κρατάς αποστάσεις. Η αρνητικότητα δε σε ωφελεί, γι’αυτό βάλε τα όρια σου. Είναι απαραίτητο!
16. Επιβάλλεται να λες και κανένα όχι.
Μπορεί να μη θέλεις να δυσαρεστήσεις κανένα. Με την επιθυμία σου, όμως, αυτή, καταλήγεις να δυσαρεστείς τον εαυτό σου. Και μπορεί να προσπαθείς να μην είσαι εγωίστρια, αλλά τα πάντα έχουν τα όρια τους. Μάθε, λοιπόν, να λες και κανένα όχι. Δεν είναι κακό. Αντίθετα, επιβάλλεται ως μέσο αυτοπροστασίας!
17. Να σκέφτεσαι δυο φορές πριν δεχτείς μια πρόταση γάμου.
Μπορεί να ονειρεύεσαι να κάνεις οικογένεια. Μπορεί ο σύντροφος σου να αποφάσισε να σου κάνει την πολυπόθητη πρόταση. Εσύ, όμως, πρέπει να δεχτείς; Είσαι σίγουρη τόσο για τα αισθήματα σου, όσο και γι’αυτόν; Μήπως υπάρχουν προβλήματα στη σχέση σας που εθελοτυφλείς να τα παραδεχτείς; Ο γάμος δε λύνει θέματα. Αντίθετα, δημιουργεί περισσότερα όταν οι σχέσεις δεν είναι σωστά θεμελιωμένες. Γι’αυτό, όσο ρομαντική κι αν είσαι κι όσο κι αν σε συγκίνησε η πρόταση γάμου, σκέψου τη πολύ πριν απαντήσεις.
18. Σταμάτα κι απόλαυσε τα μικρά πράγματα.
Η ζωή τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς κι εσύ τρέχεις ξωπίσω της να την προλάβεις. Σταμάτα! Κανείς δεν πρόκειται να σου αναπληρώσει τα χρόνια που έχασες κρυμμένη πίσω από μια οθόνη υπολογιστή ή με ατελείωτες ώρες δουλειάς. Πρέπει να χαίρεσαι τα μικρά πράγματα στη ζωή: Ένα γλυκό του κουταλιού με παγωμένο νερό σε μια βεράντα με φίλους, ένα ηλιοβασίλεμμα, ένα όμορφο λουλούδι σε έναν κήπο. Να την αγαπάς την ομορφιά της ζωής και να την κυνηγάς…
19. Σκέψου και λίγο τον εαυτό σου.
Καλο είναι να ανησυχείς για τους άλλους αλλά πρέπει να νοιαστείς λιγάκι και για σένα. Προσπαθείς πολύ να τους έχεις όλους ικανοποιημένους κι εσύ καταλήγεις τελευταία και καταιδρωμένη. Άλλαξε το και φρόντισε τον εαυτό σου. Κανείς δε θα βρεθεί να το κάνει αυτό καλύτερα από σένα.
20. Αγκάλιασε την αλλαγή.
Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές. Αυτή είναι η ομορφιά και η μαγεία της. Το θέμα είναι εσύ πως τις αντιμετωπίζεις. Πως καταφέρνεις να δεχτείς το κάθε διαφορετικό που σου εμφανίζεται στο δρόμο σου; Μην απορρίπτεις τις αλλαγές, αλλά μην τις δέχεσαι και τελείως αδιαμαρτύρητα. Σκέψου κι αποφάσισε όσα πρέπει με μόνο κριτήριο το καλό σου.
via
Read more »
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)