Η δυναμη που κυβερνα το πεπρωμενο ολων των ανθρωπινων οντων ονομαζεται Αετος, οχι επειδη ειναι αετος η εχει σχεση με τον αετο, αλλα επειδη εμφανιζεται στο ματι του ενορατικου σαν ενας πελωριος καταμαυρος αετος, που στεκεται ψηλα, φτανοντας στο απειρο.

............................................................................................................

Ο Αετος καταβροχθιζει την επιγνωση ολων των πλασματων που, καθως την μια στιγμη ειναι ζωντανα πανω στη γη και την αλλη εχουν πεθανει, εχουν γλιστρησει στο ραμφος του Αετου, σαν ενα σμηνος απο πυγολαμπιδες, για να συναντησουν αυτο απο οπου εκπορευτηκαν, το λογο που ειχαν καποτε ζωη. Ο Αετος αποσυνθετει αυτες τις μικροσκοπικες φλογες, τις λειαινει, οπως ενας βυρσοδεψης τεντωνει ενα κομματι δερμα, κι επειτα τις καταβροχθιζει.

Γιατι ο Αετος τρεφεται με την επιγνωση.

............................................................................................................



Ο Αετος, αυτη η δυναμη που κυβερνα το πεπρωμενο ολων των ζωντων, αντανακλα εξισου και ταυτοχρονα ολα αυτα τα ζωντανα πλασματα. Συνεπως, δεν υπαρχει λογος ενας ανθρωπος να προσευχηθει στον Αετο, να του ζητησει χαρες, να ελπισει στο ελεος του.

Το ανθρωπινο μερος του Αετου ειναι πολυ ασημαντο για να κινησει το συνολο..

............................................................................................................

Σε καθε ζωντανο πλασμα εχει δοθει η δυναμη, αν το επιθυμει, να αναζητησει ενα ανοιγμα προς την ελευθερια και να περασει απο μεσα του.

Ειναι φανερο στον ενορατικο που βλεπει το ανοιγμα, και στα πλασματα που περνουν μεσα απο αυτο, οτι το δωρο αυτο εχει δοθει στον Αετο προκειμενου να διαιωνισει την επιγνωση.




Καρλος Καστανεντα





Έχουμε ανάγκη από ψυχοθεραπεία !

Κάποιοι φίλοι του blog δήλωσαν ήδη τρελοί αλλά αυτοί είναι μια χαρά. Εξάλλου ποιος τρελός έχει επίγνωση της τρέλας του ; Είναι αδύνατον, γιατί αποκτώντας αυτή την επίγνωση θα γινόταν αμέσως καλά ! Όλοι οι υπόλοιποι στα όρια είμαστε. Ούτε στα άσπρα ούτε στα μαύρα (πλήκτρα του πιάνου). Στη χαραμάδα ! – όπως θα έλεγε κι ο Ζαμπέτας.

Ποια είναι η βασική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου ;

Λεφτά είπες ;

Τρελός είσαι ; Που να τα βρεις τα λεφτά με τέτοια οικονομική κρισάρα που μας δέρνει.

Ξέχασε το !


........
Καλά μην το ψάχνεις άλλο. Θα στο πω εγώ που το παρατηρώ χρόνια και σε όσους το επισήμανα και το πρόσεξαν συμφώνησαν. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη να τον αφήσουν να μιλήσει.
Τι ; Γελάς ;

Καλά. Άνοιξε τα μάτια σου παιδί μου και κοίτα γύρω σου. Προσπαθεί να μιλήσει ο άνθρωπος και δεν μπορεί. Έχει σκάσει με τα προβλήματά του όλη μέρα και θέλει να τα ξεφορτωθεί. Και ξέρεις γιατί δεν μπορεί ; Γιατί κανένας δε θέλει να τον ακούσει ! Οι υπόλοιποι που πρέπει να ακούσουν, έχουν ανάγκη να μιλήσουν κι αυτοί! Πως έχει γίνει έτσι η ζωή μας ; Να μην προφταίνουμε να ξεφορτώσουμε. Να μην προφταίνουμε να μιλήσουμε ; Όλοι να ολοκληρώσουν προσπαθούν. Κι όλοι μένουν στη μέση. Αναζητείται ο ήρωας που θα βρει το θάρρος να ακούσει !


Ίσως ο λόγος που κάποιοι φίλοι αναζητούν την παρέα μου (πω! πω! έπαρση βραδιάτικα !) είναι ότι ξέρω να ακούω.

Ναι ξέρω !

Γιατί όπως έμαθα, μετά από προσπάθεια αρκετών χρόνων, να παρατηρώ τον εαυτό μου, προσπαθώ να παρατηρήσω και τους άλλους. Οι οποίοι σε τελική ανάλυση είναι οι καθρέπτες μου. Και για να παρατηρήσεις τους άλλους απαιτείται σιωπή και προσπάθεια να διαβάσεις τι κρύβεται πίσω από τα λόγια τους.

Δυστυχώς οι πιο πολλές ανθρώπινες σχέσεις είναι συναλλαγή ενός νου με άλλον, κι όχι ουσιαστική επικοινωνία ανάμεσα σε ανθρώπινες υπάρξεις που βρίσκονται σε κοινωνία μεταξύ τους. Καμιά σχέση δεν μπορεί να ευδοκιμήσει με αυτόν τον τρόπο, και γι’ αυτό υπάρχουν τόσες συγκρούσεις στις σχέσεις.




Η σωστή ακρόαση είναι μία τέχνη ! Και κάθε τέχνη έχει τα μυστικά της …

Όταν μιλάει κάποιος τον παρακολουθείς ; ή σκέφτεσαι τις αυριανές υποχρεώσεις σου; Τον ακούς ή προσπαθείς να μιλήσεις εσύ ; Μήπως το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής σου είναι απασχολημένο με τις σκέψεις σου ; Μήπως δίνεις περισσότερη προσοχή στη δική σου σκέψη παρά στο τι λέει ο άλλος, και καθόλου σ’ αυτό που έχει πραγματικά σημασία : στην Ύπαρξη του άλλου κάτω από τις λέξεις και το νου. Και πως θα νιώσεις την Ύπαρξη του άλλου παρά μόνον μέσα από την δική σου Ύπαρξη ; Πως θα καταλάβεις τι πραγματικά θέλει να κοινωνήσει ο άλλος μαζί σου, τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις (που δεν είναι παρά οδικές πινακίδες που δείχνουν προς κάποια κατεύθυνση), αν δεν διατηρήσεις τη δική σου εσωτερική σιωπή;




Όταν ακούς έναν άλλο άνθρωπο, μην τον ακούς μόνο με το νου σου. Άκου τον με όλο σου το σώμα ! Νιώσε τον. Πάψε και άστον να τελειώσει. Κι άφησε επιτέλους ένα κενό σιωπής πριν αρχίσεις να μιλάς εσύ. Έτσι θα είσαι σίγουρος ότι έχει ολοκληρώσει χωρίς να τον διακόψεις. Καθώς ακούς, προσπάθησε να νιώσεις το ενεργειακό πεδίο του εσώτερου σώματός σου. Αυτό απομακρύνει την προσοχή από τη σκέψη και δημιουργεί έναν ήσυχο χώρο, όπου σου δίνεται η δυνατότητα να ακούς πραγματικά χωρίς να παρεμβαίνει ο νους. Δίνεις στον άλλο άνθρωπο χώρο – χώρο να υπάρξει. Είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείς να του προσφέρεις. Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να τον βοηθήσεις πραγματικά. Άσχετα με το τι θα του πεις. Και μόνο που θα καταφέρεις να τον ακούσεις είναι αρκετό. Θα γίνεις η γείωση μέσα από την οποία θα περάσουν τα προβλήματα που τον βασανίζουν. Και, έστω προσωρινά, θα τον ανακουφίσεις. Είναι μια ψυχοθεραπεία για τον άλλον !



via





  “Όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά βλέπουν πάντοτε ο ένας τον άλλον. Όταν είναι μαζί δυο άνθρωποι που έχουν γνωρίσει τη μοναχικότητα, βλέπουν κάτι ανώτερο και από τους δύο.

  Πάντοτε δίνω αυτό το παράδειγμα: Δυο συνηθισμένοι εραστές που αισθάνονται και οι δύο μοναξιά, κοιτάζουν πάντοτε ο ένας τον άλλον.

  Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά, κοιτάζουν το φεγγάρι, δεν κοιτάζει ο ένας τον άλλον. Άλλοτε θα ακούνε μαζί μουσική του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν ή του Βάγκνερ. Άλλοτε θα κάθονται δίπλα από ένα δέντρο και θα απολαμβάνουν την τρομερή οντότητα του δέντρου που τους αγκαλιάζει. Άλλοτε μπορεί να κάθονται δίπλα από έναν καταρράκτη και να ακούν την άγρια μουσική που δημιουργείται εκεί συνεχώς. Άλλοτε θα κοιτάζουν και οι δύο τον ωκεανό, το μακρύτερο σημείο που μπορούν να δουν τα μάτια.

  Όποτε συναντιούνται δυο άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά, ο ένας κοιτάζει τον άλλον επειδή ψάχνουν συνέχεια τρόπους για να εκμεταλλευτούν ο ένας τον άλλον – πώς να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον, πώς να είναι ευτυχισμένοι μέσα από τον άλλον. Δύο άνθρωποι όμως που είναι βαθιά ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους δεν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον. Αντίθετα, γίνονται συνταξιδιώτες. Προχωρούν σε ένα ιερό προσκύνημα. Το κοινό τους ενδιαφέρον τους ενώνει.

  Συνήθως, το κοινό ενδιαφέρον είναι το σεξ. Το σεξ μπορεί να ενώσει δυο ανθρώπους στιγμιαία, ευκαιριακά και πολύ επιφανειακά. Οι άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά έχουν ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

  Δεν είναι ότι δεν θα υπάρχει σεξ. Μπορεί και να υπάρχει, σαν μέρος όμως μιας ανώτερης αρμονίας. Ακούγοντας τη μουσική του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν, μπορεί να έρθουν πιο κοντά από τους συνηθισμένους εραστές που τους συνδέει μόνο το σεξ.

  Κι όταν η αγάπη συμβαίνει από μόνη της, όταν συμβαίνει σαν μέρος μιας ανώτερης αρμονίας, έχει μια εντελώς διαφορετική ποιότητα μέσα της. Είναι θεϊκή, δεν είναι πια ανθρώπινη.

  Η λέξη ευτυχία προέρχεται από τη λέξη τύχη. Η λέξη τυχαίο έρχεται επίσης από την ίδια ρίζα. Ευτυχία είναι εκείνο το καλό που τυχαίνει. Δεν μπορείς να την παράγεις εσύ, δεν μπορείς να την αναγκάσεις να συμβεί, δεν μπορείς να την πιέσεις. Το περισσότερο που μπορείς είναι να είσαι διαθέσιμος σ’ εκείνη. Ότι τύχει, έτυχε.

  Δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πραγματικά είναι πάντοτε διαθέσιμοι, αλλά ποτέ δεν το σκέφτονται. Ποτέ δεν κάνουν προσπάθειες για να βρουν την ευτυχία. Έτσι δεν είναι ποτέ απογοητευμένοι, επειδή ό,τι τύχει, έτυχε. Εκείνοι δημιουργούν την περίσταση.

  Για την ακρίβεια, όταν είσαι ευτυχισμένος με τον εαυτό σου, εσύ είσαι ήδη η περίσταση και αν ο άλλος είναι επίσης ευτυχισμένος με τον εαυτό του, τότε είναι κι εκείνος η περίσταση. Όταν εκείνες οι δύο περιστάσεις έλθουν κοντά η μία με την άλλη, δημιουργείται μια μεγαλύτερη περίσταση. Μέσα σ’ εκείνη τη μεγαλύτερη περίσταση, πολλά τυχαίνουν χωρίς να κάνουν τίποτα.

  Ο άνθρωπος τελικά δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να είναι ευτυχισμένος. Ο άνθρωπος χρειάζεται απλώς να ρέει και να αφήνεται.”


Osho

[full_width]




Ας μιλήσουμε για συναισθήματα και το συναισθηματικό σου φορτίο. 

Ενοχές, ντροπή, φόβος, ανησυχία, ανυπομονησία κλπ. είναι συναισθήματα χαμηλών δονήσεων. Αυτά είναι παγιδευμένα συναισθήματα στο σώμα και αλλοιώνουν το ενεργειακό πεδίο με αποτέλεσμα πιθανόν να δημιουργηθεί κατάθλιψη, αρρώστεια και να εμποδίζεται η ροή ενέργειας με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να υλοποιούμε τις επιθυμίες μας. 


Ξεφόρτωσε αυτό το φορτίο. Μην καταπιέζεις τα συναισθήματα σου, μην τα πολεμάς, σταμάτα να τρως χωρίς να πεινάς, να καπνίζεις ή να έχεις άλλη εξάρτηση επειδή δεν θέλεις να τα βιώνεις. Το σώμα σου, σου μιλά μέσω των συναισθημάτων. Βίωσε λοιπόν ειρήνη μέσα σου, αποδέξου τα συναισθήματα σου, να τα φέρεις στην επιφάνεια και να τους επιτρέψεις να σου “μιλήσουν”. Τα συναισθήματα σου θα σε οδηγήσουν στο πυρήνα σου για να αποκαλύψεις “ποιός πραγματικά είσαι”, χωρίς αυτά που φόρτωσες στην πορεία της ζωής σου. 


Άσκηση 

Κάποια στιγμή που δεν αισθάνεσαι καλά ή σε απασχολεί κάτι βάλε χαλαρωτική μουσική και κλείσε τα μάτια. Καθώς παίρνεις βαθιές εισπνοές και εκπνοές ρώτησε τον εαυτό σου: “Τι αισθάνομαι;” 

Αποδέξου το συναίσθημα και αναγνώρισε το. Τι νιώθεις; Ενοχές, θυμό, μνησικακία, φόβο; Προσωποποίησε το συναίσθημα, ευχαρίστησέ το για όσα σου έμαθε και ρώτησε το για ποιό λόγο υπάρχει στη ζωή σου, τι έχει να σου διδάξει και πώς χρειαζεται να δράσεις. 

Μείνε λίγο στη σιωπή και άκου τι έχει να σου πει. Αν είναι θυμός, τότε πιθανόν να σου πει ότι χρειάζεται να εκφράσεις τα συναισθήματα σου ή να βάλεις τα όρια σε κάποιο άτομο. Αν είναι ανησυχία ή φόβος, τότε πιθανόν να σου πει ότι χρειάζεται να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και να νιώσεις την αξία σου. 


Σίγουρα αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι μια υπέρβαση, διαφορετικά θα το είχεις ήδη κάνει. 

Για να σου είναι πιο εύκολο μπορείς να το δουλέψεις ενεργειακά πριν δράσεις. Ξόδευε 5 λεπτά κάθε μέρα σε κατάσταση χαλάρωσης να οραματίζεσαι τον εαυτό σου ότι εκφράζεις τα συναισθήματα σου στο συγκεκριμμένο άτομο ή να οραματίζεσαι τον εαυτό σου και να του λες ότι τον εμπιστεύσαι 


Να θυμάσαι τα βαριά συναισθήματα όχι μόνο βαραίνουν την ενέργεια σου, την οποία κουβαλάς παντού αλλά επίσης σου δημιουργούν συναισθηματικές εκρήξεις κάθε φορά που δημιουργείται ένα ερέθισμα.













[full_width]




Το δυσκολότερο πράγμα που έχεις να συνειδητοποιήσεις σχετικά με την Αγάπη είναι ότι οι άνθρωποι που αγαπάς είναι εκείνοι που θα σε στεναχωρούν πάντα περισσότερο.

Και είναι δυστυχώς η πιο αληθινή εξίσωση αυτή.

Γιατί οι άνθρωποι που αγαπάς είναι οι άνθρωποι που έχεις επιλέξει να είναι τόσο κοντά σου, τόσο πάνω σου, να σε ακολουθούν παντού, κάθε τους βλέμμα κάθε τους λέξη να σε ακολουθεί παντού και πάντοτε, χωρίς ημερομηνία λήξης.

Το έχεις επιλέξει και τους έχεις χαρίσει αυτό το μοναδικό προνόμιο.

Να σε βλέπουν στην γύμνια σου. Να σε αγγίζουν σε αυτήν.

Και οι άνθρωποι αυτοί που τους έχει δοθεί ένα τέτοιο προνόμιο θα έχουν μπροστά τους πάντοτε ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι.

Ένα μικρό αθώο παιδί να τους κοιτάζει εκεί ψηλά, στον θρόνο που τους έχει καθίσει και να περιμένει καρτερικά μια τους λέξη ένα τους χάδι.

Κι όταν η λέξη αυτή δεν έρθει, όταν το χάδι αυτό δεν έρθει, όταν η λέξη είναι αιχμηρή, όταν το χάδι δεν είναι χάδι… Τότε το παιδί αυτό πληγώνεται βαθιά και ανελέητα σαν να σταυρώνεται εκατό φορές περισσότερο από τον Ιησού Χριστό.

Γιατί, αχ Θεέ μου, όσο κι αν δεν την τιμώ την εκκλησία, μετανιώνω που δεν πρόσεξα δυο λόγια παραπάνω, όταν μας δίδασκαν αυτά που λέει η θρησκεία σου. Δεν παρατήρησα ποτέ πριν την διαφορά.. δεν παρατήρησα πως “Ο Χριστός σταυρώθηκε για να δείξει την αγάπη του προς τους ανθρώπους”.. δεν παρατήρησα ότι από τις δυο πλευρές η μια μόνο αγαπούσε.

Και τι μαρτύριο υπάρχει μεγαλύτερο από αυτό Θεέ μου!


Οι Άνθρωποι που αγαπούν.


“Tough love”. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, Δεν υπάρχει σκληρή Αγάπη. Καμία Αγάπη δεν είναι σκληρή. Ποτέ δεν συνέβη και ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί. Άνθρωπος που αγαπά, να πονάει εκείνον που αγαπά.

Γιατί “Αγαπώ” σημαίνει αρκούμαι. Και “σ’ αγαπώ” σημαίνει αρκούμαι σε σένα.

Σε όλα όσα είσαι, σε όλα όσα μου δίνεις, σε όλα όσα έχω μπροστά μου όταν κοιτάζω τα δυο σου μάτια.

Και δεν μπορείς το “θέλω να σε αλλάξω” να το βαφτίζεις Αγάπη γιατί είσαι ιερόσυλος.

Και δεν μπορείς το “θα κάνεις όσα δεν έκανα εγώ” να το βαφτίζεις απ’ Αγάπη, γιατί είσαι εγκληματίας.

Και δεν μπορείς επ’ ουδενί το “αλλά” να το βάζεις μετά το “Σ’ αγαπώ”, γιατί το καθαιρείς.

Και δεν μπορείς να βάζεις το “Σ’ αγαπώ” σε θέση αιτιολογικής πρότασης στον λόγο, όταν η κύρια πρόταση είναι άλλη. Γιατί Πάντα μα Πάντα, και άκου με καλά σ’ αυτό, το “Σ’ ΑΓΑΠΩ” θα είναι η ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ όλων των προτάσεων που χτίζουν τον λόγο. Και της αξίζει να δεσπόζει μόνη της στην κορυφή και είναι στήριγμα στην βάση του λόγου που ο Ένας χτίζει, γιατί μόνο έτσι αγαπάς.

Όταν όλα αρχίζουν και τελειώνουν με Αγάπη. Και πόσο θα ήθελα να υπήρχε ένα σχολείο γονέων, όχι για να διδάσκει τους ανθρώπους πώς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους και να αριστεύουν σε αυτό, αλλά για να διδάξει στους ανθρώπους πως η Ευτυχία και η Δυστυχία έχουν μία σημαντική ομοιότητα που είναι πιο δυνατή απ’ όλες τους τις διαφορές.

Μεταδίδονται. Το σπίτι είναι μία σφαίρα συναισθημάτων.

Μία σφαίρα που πρέπει στο τέλος της μέρας να έχει πάντα πρόσημο το +.

Στο τέλος κάθε ημέρας.

Γιατί μόνο έτσι θα αρχίσουν να γεννιούνται ευτυχισμένοι άνθρωποι, όταν μάθουμε να μεταδίδουμε Ευτυχία.


Οι Άνθρωποι που μας αγαπούν.


Και ευτυχώς. Ευτυχώς. Υπάρχουν οι Άνθρωποι που μας αγαπούν.

Και καλά θα κάνουμε να αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν περισσότερο.

Και περισσότερο. Και κάθε μέρα κι άλλο.. κι άλλο.

Γιατί από ‘κει γεννιέται η Δύναμη του ανθρώπου και εκεί καταλήγει.

Μακάρι Θεέ μου να ήξεραν οι άνθρωποι όταν συναντιούνται ότι τα λάθη τους θα περνούν πάντα με κάποιο τρόπο σε άλλους ανθρώπους, στα παιδιά τους, στους συντρόφους τους, στους αδερφούς τους…

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από την έκφραση Αγάπης μονοκεντρικά, εγωιστικά με το καλούπι μιας ιδιότητας. Γιατί η ιδιότητα που έχεις, απλώς επειδή την έχεις, δεν γεννάει από μόνη της συναισθήματα. Δεν γεννάει μια ιδιότητα από μόνη της εμπάθεια.

Δεν γεννάει η ιδιότητα από μόνη της Αγάπη.

Γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μας.

Για να αγγίξουμε μετά την Ευτυχία, να αγαπήσουμε όχι σαν να είναι ο άλλος ο εαυτός μας, αλλά σαν να είναι δέκα χιλιάδες εαυτοί μας μαζί. Και μακάρι πριν κάναμε οτιδήποτε να σκεφτόμασταν τι θα έκαναν οι άνθρωποι που μας αγαπούν για εμάς.

Και οι Άνθρωποι αυτοί από εδώ και στο εξής θα έπρεπε να θεσπιστεί να γράφονται με Α κεφαλαίο.


[full_width]















Αν νομίζετε ότι «εν αρχή ην ο λόγος», κάνετε μεγάλο λάθος. Η γλώσσα του σώματος είναι πιο...αποκαλυπτική και πιο αληθινή. Αρκεί να ξέρετε τη «γραμματική» και το «συντακτικό» της...


Ο Δαρβίνος τα είπε όλα πριν από 132 χρόνια: είμαστε αυτό που φαινόμαστε, όχι αυτό που λέμε.Το 1872 κυκλοφόρησε το έργο του «Η έκφραση των συναισθημάτων στον άνθρωπο και τα ζώα» και άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Από τότε οι ειδικοί έχουν καταγράψει πάνω από ένα εκατομμύριο μη - λεκτικά σήματα (που πάει να πει ότι, ακόμα και αν θέλετε να κρυφτείτε, είναι αδύνατο!).


Έρευνες υποστηρίζουν ότι η συνολική εντύπωση ενός μηνύματος είναι 7% λεκτική (οι λέξεις που χρησιμοποιούμε), 38% φωνητική (ο ήχος της φωνής μας και ο τονισμός) και 55% μη -προφορική. Κατά μέσο όρο μιλάμε με τις λέξεις μόνο 11 λεπτά τη μέρα, ενώ για τα υπόλοιπα περνάμε το μήνυμα... με το σώμα μας. Για πρώτη φορά ο όρος «γλώσσα του σώματος» χρησιμοποιήθηκε το 1972, σήμερα όμως αποτελεί από μόνη της μια ολόκληρη επιστήμη. Και ακριβώς επειδή πρόκειται για ασυνείδητη διαδικασία είναι άκρως αποκαλυπτική. Τι θέλετε λοιπόν να πείτε όταν δεν λέτε αυτό που θέλετε;




Το σήμα του ΟΚ


Αν και μερικοί πιστεύουν ότι σημαίνει «όλα εντάξει» (από τα αρχικά της έκφρασης All Correct),στην πραγματικότητα φαίνεται πως είναι μια συντομογραφία της πόλης Old Kinderhook, που ήταν η πόλη από όπου καταγόταν ένας αμερικανός πρόεδρος το 19ο αιώνα. Αν κάνετε όμως το σχήμα του Ο με τα δάχτυλα σας στην Ιαπωνία, σημαίνει ότι θέλετε χρήματα, ενώ σε ορισμένες χώρες της Μεσογείου χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις ενός ανθρώπου.


Το σήμα της νίκης


Εγκαινιάστηκε από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να δηλώσει τη νίκη των αγγλικών στρατευμάτων. Ο Τσόρτσιλ όμως το έκανε με την παλάμη προς τα έξω γιατί με την παλάμη προς τον ομιλητή θεωρείται άκρως προσβλητική χειρονομία.


Το σήμα του σηκωμένου αντίχειρα


θεωρητικά δηλώνει ότι όλα πάνε καλά ενώ χρησιμοποιείται και για το οτοστόπ. Οι Ιταλοί όμως έχουν τη δική τους εξήγηση: αν σηκώσετε με δύναμη τον αντίχειρα προς τα πάνω, σημαίνει ότι σκέφτεστε κάτι ιδιαίτερα πονηρό, οπότε άδικα περιμένετε στην άκρη του δρόμου κάποιον καλό άνθρωπο να σας πάρει με το αυτοκίνητο του.


Η χειραψία των πολιτικών


Η χειραψία με τα δύο χέρια θέλει να δώσει την εντύπωση ότι ο άλλος είναι καθαρός και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Τη χρησιμοποιούν ευρύτατα οι πολιτικοί αλλά φέρνει αντίθετα αποτελέσματα, αφού περνάει μήνυμα υπεροψίας και ανάγκης ελέγχου. Να τη χρησιμοποιείτε μόνο όταν ξέρετε τον άλλο καλά και δεν θα σας παρεξηγήσει.


Το σήμα της ανοιχτής παλάμης


Όχι, μην πάει το μυαλό σας στο γνωστό. Όπως το σκυλί σηκώνει το λαιμό του για να δείξει παράδοση έτσι και ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τις παλάμες του για να περάσει το μήνυμα. Οι ειλικρινείς, για παράδειγμα, θα κρατήσουν τη μία ή και τις δύο παλάμες ανοιχτές προς το μέρος του άλλου. Όταν ένα παιδί λέει ψέματα, προσπαθεί να κρύψει τις παλάμες του πίσω από την πλάτη του. Το ίδιο και ένας άντρας που προσπαθεί να τα «μπαλώσει» στη γυναίκα του: θα βάλει τα χέρια του στις τσέπες του ή θα σταυρώσει τις παλάμες του. Γι' αυτό και οι πωλητές έχουν εκπαιδευτεί να κοιτούν τους πελάτες στις παλάμες τους για να καταλάβουν αν πρόκειται....να βάλουν το χέρι στην τσέπη.


Η χειρονομία της «καμπάνας»


Έχετε κάνει κοπάνα από τη δουλειά και σας περιμένει ο διευθυντής κάνοντας με τα χέρια του το σχήμα καμπάνας (ακουμπούν τα δάχτυλα φτιάχνοντας τρίγωνο); Τότε τη «βάψατε»... Πρόκειται για χειρονομία σήμα κατατεθέν δικηγόρων και λογιστών.


Η χειραψία των αντρών


Μπορεί να μην το ξέρετε, αλλά υπάρχει και αυτή. Η χειραψία είναι το πρώτο στοιχείο των προθέσεων του άλλου, αφού περιλαμβάνει στοιχεία ελέγχου και επιβολής. Αν συναντήσετε για πρώτη φορά κάποιον, προσπαθήστε να του δώσετε το χέρι σας με την παλάμη προς τα κάτω.Έτσι περνάτε το μήνυμα ότι έχετε το... πάνω χέρι και άρα καθορίζετε τις καταστάσεις. Η χειραψία αντρών γίνεται με τις δύο παλάμες σε κατακόρυφη θέση: μοιάζει σαν μέγγενη και πολλές φορές έχει προηγηθεί ένας στιγμιαίος αγώνας δρόμου μέχρι τα χέρια να πάρουν τη θέση τους (αφού έχουν την τάση να δίνουν την παλάμη τους προς τα κάτω για να πάρουν την εξουσία). Ένα κόλπο για να ξεπεράσετε το πρόβλημα είναι να μπείτε στο χώρο με το αριστερό πόδι. Έτσι θα δώσετε το δεξί χέρι με αποτέλεσμα να πάρετε τον έλεγχο.


Το τρίψιμο του αφτιού


Έχετε δει τα παιδιά όταν περιμένουν κατσάδα από τους γονείς τους Βάζουν τα χέρια τους στα αφτιά, προσπαθώντας να αποφύγουν τα χειρότερα. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς, μόνο που έχουμε εξελίξει τις κινήσεις μας: όταν λοιπόν θέλουμε να πούμε ότι έχουμε κουραστεί από αυτά που λέει ο άλλος, Βάζουμε ασυναίσθητα τα χέρια στα αφτιά, κάνουμε ότι ξυνόμαστε ή, ακόμα καλύτερα, τραβάμε το λοβό του αφτιού δίνοντας το μήνυμα ότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια υπομονής.


Τα χέρια πάνω στο στόμα


Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ τη χρησιμοποιούσε συστηματικά στις ταινίες του όταν ανακρινόταν από την αστυνομία. Αν φέρετε το χέρι σας στο στόμα ενώ μιλάτε, σημαίνει ότι λέτε ψέματα. Αν πάλι το κάνει ο συνομιλητής σας ενώ εσείς έχετε το λόγο, δείχνει ότι δεν σας εμπιστεύεται καθόλου.


Το επιχειρηματικό βλέμμα


Αν σκέφτεστε να ζητήσετε αύξηση ή να κλείσετε μια καλή συμφωνία και θέλετε να δείξετε ότι έχετε αυτοπεποίθηση, το καλύτερο κόλπο είναι το επιχειρηματικό βλέμμα. Φανταστείτε ότι υπάρχει ένα τρίγωνο που συνδέει τα μάτια με το μέτωπο. Όση ώρα λοιπόν κάνετε τις συζητήσεις σας προσπαθήστε να κρατήσετε τη ματιά σας σε αυτό το «τρίγωνο». Αν ρίξετε το βλέμμα σας,σημαίνει ότι έχετε αρχίσει ήδη να χάνετε την κυριαρχία του παιχνιδιού. Αν πάλι δείτε έναν άντρα να σας κοιτάει αριστερά - δεξιά, με ελαφρά σηκωμένα τα φρύδια και ένα χαμόγελο γοητείας, τότε σας φλερτάρει χωρίς να το έχετε καταλάβει.


Το ξύσιμο του λαιμού


Από τις χαρακτηριστικές κινήσεις αμφιβολίας. Παρατηρήσεις μάλιστα έχουν δείξει ότι ξύνουμε το λαιμό μας περίπου πέντε φορές. Σπάνια ο αριθμός είναι μικρότερος ή μεγαλύτερος! Στην ίδια κατηγορία μπαίνει και το τράβηγμα του γιακά, που δηλώνει άνθρωπο που λέει ψέματα. Φαίνεται μάλιστα ότι έχει και επιστημονική εξήγηση αφού, όταν μας πιάνουν στα πράσα, δημιουργείται μια διαστολή των επιφανειακών αιμοφόρων αγγείων που εκφράζεται με έξαψη και κοκκίνισμα.Τραβάμε λοιπόν το γιακά σαν να προσπαθούμε να πάρουμε αέρα.


Τα δάχτυλα στο στόμα


Κλασική κίνηση άγχους όπως και το δάγκωμα των χειλιών. Πρόκειται για μια αντανακλαστική χειρονομία όταν νιώθουμε μεγάλη ανασφάλεια. Οι ψυχαναλυτές μάλιστα έχουν τη δική τους εξήγηση αφού υποστηρίζουν ότι προσπαθούμε με αυτό τον τρόπο να βρούμε τη σιγουριά που μας έδινε ο θηλασμός της μαμάς μας. Το ίδιο ισχύει και τα μολύβια στο στόμα που «μασούν» πολλά παιδιά για να διοχετεύσουν το άγχος τους.


Το άγγιγμα της μύτης


Πρόκειται για το καμουφλάρισμα της κίνησης με τα χέρια πάνω στο στόμα. Ξέρετε ότι λέτε ψέματα και την τελευταία στιγμή που πάτ να κλείσετε το στόμα σας συγκρατήστε για να μη δώσετε δικαιώματα αγγίζοντας δήθεν τυχαία τη μύτη σας.


Καθιστός με τα δύο χέρια πίσω από το κεφάλι


Τυπική κίνηση διευθυντών και λογιστών. Δείχνει ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης. Τη χρησιμοποιούν και δικηγόροι σε συναδελφικές παρέες για να δείξουν ότι είναι οι πιο έξυπνοι της παρέας. Ένας καλός τρόπος να αλλάξετε τις ισορροπίες σε μια συζήτηση είναι να κάνετε κάποιες ερωτήσεις. Θα αναγκαστεί να αλλάξει στάση και να έρθει προς το μέρος σας.


Το σταύρωμα των χεριών


Αν δείτε τον αγαπημένο σας να σας περιμένει με σταυρωμένα σφιχτά τα χέρια, ετοιμαστείτε για...θύελλα. Το σταύρωμα των χεριών σημαίνει ότι βρίσκεστε μπροστά σε ένα φραγμό. Ανάλογα μάλιστα με την περίσταση έχει και την εξήγηση του: αν πάτε για πρώτη φορά σε ένα πάρτι και πιάσετε με το ένα σας χέρι τον αγκώνα του άλλου, σημαίνει ότι τα έχετε χαμένα. Αν πάλι δείτε έναν άντρα να φτιάχνει τυχαία τα μανικετόκουμπά του ή μια γυναίκα να φέρνει ψηλά την τσάντα της, αυτό δείχνει νευρικότητα. Το ίδιο ισχύει όταν σε ένα μπαράκι πιάνετε το ποτήρι της μπίρας και με τα δύο χέρια.





Οι στάσεις του σώματος


Καθιστός με το ένα χέρι στη μέση και το άλλο στο πρόσωπο, με το δείκτη να ακουμπάει στο μάγουλο, το άλλο δάχτυλο να σκεπάζει το στόμα και τον αντίχειρα να στηρίζει το πιγούνι. Αν το δείτε σε συνέντευξη για δουλειά, δεν χρειάζεται να ρωτήσετε πότε θα σας πάρουν τηλέφωνο. Η απάντηση είναι «ποτέ»! Πρόκειται για μια στάση άκρως επικριτική, γεγονός που φαίνεται από τις κινήσεις των χεριών και το πιγούνι που γέρνει προς τα κάτω και δηλώνει εχθρότητα. Το μήνυμα είναι απλό: «Δεν μου αρέσει αυτό που λες και δεν πρόκειται να συμφωνήσω ποτέ μαζί σου».


Πλησιάζοντας ο ένας τον άλλο με ανασηκωμένα τα χέρια (σαν να κρατάτε κάτι)


Οι περισσότεροι, ακόμα και χωρίς να το καταλάβουμε, διατηρούμε μεταξύ μας μια απόσταση μισού μέτρου. Όταν ο ένας πλησιάζει προς τον άλλο, δείχνει μια τάση κατάκτησης. Αν πρόκειται για ένα άντρα ή μια γυναίκα και υπάρχουν και άλλες προϋποθέσεις, τότε σημαίνει σαφώς μια ερωτική δήλωση. Αν γείρετε προς τα πίσω και σηκώσετε ψηλά τα χέρια σας στην περιοχή του στέρνου, δίνετε το μήνυμα ότι ο άλλος έχει εισχωρήσει στο ζωτικό σας χώρο και καλά θα κάνει να απομακρυνθεί.


Όρθιος με τα χέρια στη μέση


Η «στάση μποξέρ» των αθλητών πριν ανέβουν στο ρινγκ. Επιθετική, δηλώνει άνθρωπο έτοιμο για όλα. Οι ειδικοί την ονομάζουν «στάση επίτευξης». Ο άλλος έχει ένα στόχο και τίποτα δεν θα τον εμποδίσει. Συχνή στους άντρες ιδιαίτερα παρουσία γυναικών, όταν θέλουν να περάσουν μήνυμα ελέγχου.


Όρθιος με τα χέρια να κρατούν τη ζώνη ή τις κορυφές των τσεπών


Στάση καουμπόι που δείχνει έτοιμος για επίθεση. Συχνά περνάει ερωτικό μήνυμα (κολλάει«γάντι» με την εικόνα του καβαλάρη με το θεληματικό πιγούνι). Τα χέρια δείχνουν την περιοχή των γεννητικών οργάνων, αφήνοντας υπονοούμενα που δεν μένουν απαρατήρητα από τις γυναίκες. Δύο άντρες αντιμέτωποι με την ίδια στάση σημαίνει ότι ετοιμάζονται να διεκδικήσουν το θήραμα τους.


Όρθιος με τα χέρια πίσω από την πλάτη


Πρόκειται για κίνηση που δείχνει αυτοπεποίθηση και δύναμη (γι' αυτό τη χρησιμοποιούν οι διευθυντές διασχίζοντος τα γραφεία ή οι καθηγητές στο διάλειμμα). Αν αισθάνεστε αγχωμένη πριν από συνέντευξη για δουλειά, θα σας δώσει θάρρος να αντιμετωπίσετε τα πράγματα.Αντίθετα, όταν το ένα χέρι συγκρατεί το άλλο από τον αγκώνα, καλά θα κάνετε να το βάλετε στα πόδια. Ο άλλος είναι εκνευρισμένος μαζί σας και προσπαθεί να ελέγξει τα νεύρα του για να μη σας χτυπήσει.


Καθιστός με σταυρωμένα τα πόδια


Όπως και στην περίπτωση των σταυρωμένων χεριών, πρόκειται για στάση που δείχνει νευρικότητα. Έχει όμως την ιδιαίτερη εξήγηση της. Για παράδειγμα, υπάρχει η ευρωπαϊκή στάση σταυρώματος των ποδιών όπου το δεξί πόδι αγκαλιάζει το αριστερό και δείχνει άμυνα, τα σταυρωμένα πόδια σε σχήμα του αριθμού «τέσσερα» δηλώνουν ετοιμότητα για μάχη, το σφίξιμο του ενός ποδιού που σταυρώνεται με το άλλο δείχνει πείσμα και το σταύρωμα των ποδιών σε όρθια στάση που συνήθως συνδυάζεται με το σταύρωμα των χεριών, σημαίνει ότι δεν νιώθετε σιγουριά και περιμένετε να δείτε την εξέλιξη των πραγμάτων.


Εσείς τι θέση κάθεστε;


Μπορεί η επιλογή να είναι τυχαία, αλλά υπάρχει στρατηγική, θέλετε να πουλήσετε κάτι σε κάποιον, κάθεστε στη γωνία του γραφείου του για κοντινή επαφή αλλά και εξουσία. Νιώθετε ανταγωνιστικά, κάθεστε απέναντι του. Έρευνα σε ιατρεία έδειξε ότι το 5% ασθενών ένιωθαν άνετα με τον γιατρό πίσω από το γραφείο του. θέλετε ανεξαρτησία, κάθεστε διαγώνια, θέση εχθρικότητας. Σημαντικό είναι και το τραπέζι: τετράγωνο = επίσημο, δημιουργεί ανταγωνιστική κατάσταση-στρογγυλό = ανεπίσημο, διευκολύνει τη χαλαρή συζήτηση - ορθογώνιο = δύο θέσεις επιρροής που κινούν τα νήματα. Είναι χαρακτηριστικό ό,τι οι ανοιχτές οικογένειες προτιμούν τα στρογγυλά στις τραπεζαρίες τους, οι κλειστές τα τετράγωνα και οι εξουσιαστικές τα ορθογώνια.
Συνηθισμένες σωματικές κινήσεις:


* Όταν τρίβεις το μάτι είτε αγγίζεις τη μύτη φανερώνει ότι λες ψέματα.


* Είσαι κατακριτικός σε αυτό που ακούς όταν στηρίζεις το πηγούνι με την παλάμη

και ακουμπάς τον δείκτη στο μάγουλο.


* Διαφωνείς όταν «μαδάς» το ρούχο σου.


* Ανυπομονείς όταν παίζεις «ταμπούρλο» με τα δάχτυλά σου.


* Κατανοείς όταν κινείς αργά (πάνω-κάτω) το κεφάλι. Αν η κίνηση αυτή είναι όμως γρήγορη,σημαίνει ότι συμφωνείς.


* Ενώνεις πρώτα τις άκρες των δακτύλων των χεριών σου και μετά και τις δυο παλάμες: είναι φανερό ότι πήρες την απόφασή σου!


* Χαμηλώνεις το βλέμμα: νικήθηκες...


* Πλέκεις τα δάχτυλα των χεριών πίσω από το κεφάλι και τεντώνεις τους αγκώνες προς τα έξω:διαλαλείς την ανωτερότητά σου...


* Σταυρώνεις τους αστραγάλους και τα χέρια: βρίσκεσαι σε άμυνα.


* Φανερώνεις ότι αμφιβάλλεις σε αυτά που ακούς όταν στρίψεις το λαιμό και ξύνεσαι κάτω από το αυτί...


* Ανταποκρίνεσαι σ' αυτό που λέει ο συνομιλητής σου όταν μιμηθείς τη δική του σωματική στάση.


* Αν, ως ομιλητής, τεντώσεις τα χέρια προς τα εμπρός με τις παλάμες προς τα κάτω, σημαίνει ότι είσαι βέβαιος για το τι λέει το ακροατήριό σου.


* Τέλος και κάτι που ίσως δεν χρειαζότανε ιδιαίτερη ερμηνεία είναι ότι όταν κινείσαι διαρκώς δείχνεις τη νευρικότητά σου...


______


Πηγή: Οι πληροφορίες προέρχονται από άρθρο της Καθημερινής κι απο το βιβλίο «Η γλώσσα του σώματος» του Αλαν Πιρς

[full_width]






Μια φορά και έναν καιρό, ένας αναζητητής της αλήθειας, ο Πέτρος, μην αντέχοντας να ζει σε ένα κόσμο ψευτιάς, βίας και βασάνων αποφάσισε να φύγει από τη μεγαλούπολη που έμενε και να πάει σε ένα χωριό, να ξεφύγει πια από ένα αρρωστημένο τρόπο ζωής και να γνωρίσει τη σοφία μέσα στους απλούς ανθρώπους και τη Φύση.


Είχε διαβάσει πολλά βιβλία και είχε γνώμη και γνώση για το οτιδήποτε ωστόσο και ο ίδιος καταλάβαινε ότι κάτι του έλειπε και βαθιά μέσα του δεν είχε αυτοπεποίθηση, ήταν σίγουρος όμως για το τι δεν του άρεσε και έτσι πήρε το θάρρος και το κουράγιο να εγκαταλείψει όλα τα γνωστά.


Φτάνοντας στο χωριό, εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό σπιτάκι, ωστόσο ήταν φτωχό το χωριό, ο Πέτρος είχε λίγα υπάρχοντα και έτσι προσπάθησε να βγάζει αρχικά τα προς το ζειν, αλλά δυσκολευότανε. Στην ανάγκη του να βγάζει ένα μεροκάματο, αναγκάστηκε να κάνει τον ξυλοκόπο, να πηγαίνει βαθιά στο δάσος, και να φέρνει καθημερινά ένα φορτίο ξύλα. Ήταν πολύ δύσκολη και σκληρή αυτή η δουλειά όμως, γεμάτος ιδρώτα και εξουθενωμένος, επέστρεφε κάθε απόγευμα με το φορτίο, και ο Πέτρος δεν ήξερε πόσο ακόμα θα άντεχε να κάνει αυτή τη δουλειά, μιας και κάνοντας αυτή την κοπιαστική εργασία καθημερινά, πάλι δεν έβγαζε αυτά που έπρεπε, για να έχει ένα πιάτο φαγητό.


Του είχαν ζητήσει να φέρει ένα φορτίο Δρυός, απαγορευμένο για ξύλευση, και επειδή αυτό το ξύλο ήταν πολύτιμο, ήταν σπάνια τα δέντρα αυτά κοντά στο χωριό. Περπάτησε βαθιά στο δάσος λοιπόν ο Πέτρος και σε ένα ποταμάκι συνάντησε ένα υπέροχο μεγάλο δέντρο Δρυός, με αυτό θα έβγαζε τα αναγκαία ξύλα που του ζητήσανε, αλλά δεν ήθελε να κόψει το δέντρο αυτό. Ήταν σημαδιακό δέντρο, και απέπνεε μία ιερότητα. Ήταν απελπισμένος, έφυγε από μία άσχημη ζωή, πήγε σε ένα καλύτερο περιβάλλον, αλλά και πάλι ήταν υποχρεωμένος να κάνει πράγματα που δεν του αρέσανε. Σκέφτηκε να βάλει τέλος στη ζωή του από την απελπισία του, κλαίγοντας, αποφάσισε να δώσει λίγο χρόνο σε αυτή του την απόφαση, και τον πήρε ο ύπνος κάτω από τη Βελανιδιά.


Στον ύπνο του παρουσιάστηκε η Δρυάδα, το πνεύμα που ζούσε μέσα στη Βελανιδιά:


- «Σε ευχαριστώ Πέτρο που δεν με έκοψες, και έτσι συνεχίζω να ζω και να αντιλαμβάνομαι αυτό το κόσμο που ζεις. Θα σε βοηθήσω στο πρόβλημά σου. Για να ξεπεράσεις τη κατάστασή σου, χρειάζεσαι σοφία!»


- «Μα για αυτήν εγκατέλειψα όλα τα γνωστά, αλλά και πάλι βλέπεις δεν μπορώ ούτε ένα μεροκάματο να βγάζω….»


- «Βρες πρώτα τη σοφία! Μετά θα μπορέσεις να λύσεις όλα σου τα προβλήματα!»


- «Και που θα βρω έναν τέτοιο άνθρωπο που έχει τη σοφία;»


- «Στη κορυφή του Αγίου Όρους ζει ένας γέροντας…..»


Ο Πέτρος ξύπνησε αμέσως μετά και συνεπαρμένος από αυτό το προφητικό όνειρο, έφυγε τρέχοντας, παρατώντας τα καθημερινά, για να πάει στο Άγιο Όρος. Χρειάστηκε να περπατήσει, να ζητιανέψει, να χαθεί αρκετές φορές, άλλα συνέχισε τη προσπάθειά του. Ο νους του, του έλεγε τι βλακεία κάνεις, που πιστεύεις στα όνειρα, αλλά ο Πέτρος συνέχιζε τη κοπιαστική πορεία του για το βουνό.


Με τα πολλά κατάφερε να το βρει και με χίλιους δύο κόπους να φτάσει στη κορυφή του. Εκεί δεν συνάντησε άλλον από έναν παράξενο γέροντα, που του φάνηκε πολύ αλαφροΐσκιωτος.


- «Γέροντα, μπορείς να μου δώσεις τη σοφία;»


- «Δεν μπορώ τώρα παιδί μου, με φωνάζει η καρδερίνα μου και πρέπει να πάω….»


Ο Πέτρος ακούγοντας αυτό, αποχαιρέτησε το γέροντα και έφυγε αμέσως «Θεέ μου, σαλεμένος είναι ο παππούς….»


Μετά από εβδομάδες και από μήνες ο Πέτρος γεμάτος κακουχίες και ίσα-ίσα ζωντανός, ξαναέφτασε στο χωριό που ξεκίνησε και πήγε κατευθείαν στην ιερή βελανιδιά, έπεσε για ύπνο, και κάλεσε τη Δρυάδα.


- «Δρυάδα, με γέλασες! Με έστειλες να βρω έναν σοφό, αλλά αυτός ήταν σαλεμένος!»


- «Πέτρο, εσύ από μόνος σου αποφάσισες ότι για να βρεις τη σοφία πρέπει να βρεις έναν σοφό, και ξεκίνησες το κοπιαστικό ταξίδι σου, ενώ τη σοφία μπορείς και μόνος σου να την αποκτήσεις, αλλά ακόμα και έτσι δεν σε γέλασα, πραγματικά έφτασες στον σοφό γέροντα, αλλά ούτε που τον αναγνώρισες!»


- «Τι έκανε λέει; Τη πάτησα τόσο πολύ σαν βλάκας;


Γιατί τη πάτησα; Και….. μπορείς να μου πεις πως θα βρω τη σοφία;»


- «Οι δύο ερωτήσεις σου Πέτρο, έχουν την ίδια απάντηση:


Για να βρεις τη σοφία μάθε…. πρώτα να ακούς και έπειτα να μιλάς….» 










[full_width]






Εφόσον κανείς μας δεν έχει αντικειμενική άποψη των πραγμάτων, ο καθε ένας από εμάς απαραίτητα έχει μόνον υποκειμενική άποψη του εξωτερικού κόσμου.


Καθώς δεν είμαστε μηχανές αλλά ζωντανοί οργανισμοί που ονομάζονται "άνθρωποι", οι αντίστοιχες αντιλήψεις μας για τον κόσμο, τα γεγονότα και τους άλλους ανθρώπους έρχονται από μια υποκειμενική, και όχι αντικειμενική, οπτική γωνία.





Αν το θέσουμε διαφορετικά, όλα τα στοιχεία που λαβαίνουν οι αισθήσεις μας περνάνε μέσα από το υποκειμενικό μας φίλτρο.




Δεν βλέπουμε, ακούμε, αισθανόμαστε, γευόμαστε, ή αγγίζουμε τον εξωτερικό κόσμο με έναν ανεπηρέαστο τρόπο. Ερμηνεύουμε αυτό που βιώνουμε με σκοπό να το βιώσουμε.


Και ο τρόπος που ερμηνεύουμε τα πράγματα, τα γεγονότα, και τους ανθρώπους καθορίζεται από την ιστορία μας, από το κάρμα μας. 






Υπάρχει μια πληθώρα παραγόντων που αποτελούν το υποκειμενικό φίλτρο μέσα από το οποίο πρέπει να περάσουν όλα τα εξωτερικά στοιχεία ώστε να γίνουν κατανοητά. 


Η γλώσσα που μιλάμε και οι γλωσσικές κατηγορίες με τις οποίες σκεφτόμαστε, το πολιτισμικό και ιστορικό παρελθόν και οι πεποιθήσεις του τόπου και του χρόνου μας - όλα αυτά αποτελούν ένα μέρος του υποκειμενικού φίλτρου.


Επί πλέον υπάρχουν ακόμη περισσότεροι ατομικοί παράγοντες, όπως η προσωπική μας ιστορία, η ιδεολογία ή το σύστημα πεποιθήσεων που τηρούμε, η ψυχοσύνθεση μας, ακόμα και πως αισθανόμαστε την κάθε συγκεκριμένη μέρα, και οι προκαταλήψεις που απορρέουν και διαμορφώνονται από όλες αυτές τις καταστάσεις.









Το "υποκειμενικό φίλτρο" είναι στην πραγματικότητα ένα ακόμα όνομα για αυτό που ονομάζουμε ο "κάποιος εαυτός". Και έτσι βλέπουμε τον κόσμο όχι όπως αυτός είναι αλλά όπως είμαστε εμείς.




(Απόσπασμα από το βιβλίου του Lama Marut: "Be Nobody")